Er zijn veel mythes over het juiste gebruik van smartphones om hun levensduur te verlengen. Wat is de geschiedenis van het feit dat het nieuwe apparaat in elk geval meerdere keren achter elkaar tot nul moet worden ontladen en tot het maximum moet worden opgeladen, blijkbaar om de batterij in evenwicht te brengen? Maar het is één ding om domme dingen als deze te doen en te geloven dat ze enig nut hebben, en iets heel anders om je smartphone opzettelijk te ruïneren, zonder zelfs maar te vermoeden dat bepaalde gewoonten van jou er ernstige schade aan toebrengen.
Een van de fenomenen van de wereld van smartphones waar gebruikers een zeer gemengde mening over hadden, was snel opladen. Aanvankelijk werd aangenomen dat het zeer schadelijk was voor de batterij, waardoor de capaciteit ervan werd verminderd. Toegegeven, het was mogelijk om dit in de praktijk alleen te bevestigen als resultaat van een lang experiment, en gewone gebruikers zeker niet.
Daarom, toen iedereen eraan gewend raakte dat smartphones nu niet 2-3 uur, maar een uur of zelfs minder begonnen op te laden, sloten ze een deal met hun geweten en kwamen ze overeen zich de mogelijke schade niet te herinneren. Ook leken de batterijen niet sneller leeg te raken dan zou moeten.
Is snelladen schadelijk?
Maar wie weet hoe lang ze hadden moeten leven? Logisch dat niemand. Ook is de levenscyclus van een batterij duisternis. Het is vrij moeilijk om vast te stellen dat de patiënt meer kans heeft om te leven dan om dood te zijn, of omgekeerd, in een thuissituatie. De fabrikanten zelf voegen moeilijkheden toe, omdat ze geen duidelijke slijtagelimieten vaststellen.
Maar interessant genoeg kon Xiaomi de versie bevestigen over de gevaren van snel opladen. Hij bouwde gewoon een marketingstrategie voor de nieuwe technologie op de schade van de oude, wat de hele gimmick onthulde, in feite gaf hij toe dat bestaande technologieën batterijen daadwerkelijk beschadigen.
Xiaomi zei dat zijn nieuwe snellaadtechnologie de smartphone tot 200 watt oplaadt en tegelijkertijd niet meer dan 20% van zijn middelen in 800 cycli uitgeeft. Een uitstekende indicator, moet ik zeggen. Maar moderne smartphones verliezen bij gebruik van bestaande oplaadstandaarden tot 40% in 400 cycli.
Nee, natuurlijk zijn er discrepanties, maar over het algemeen worden de indicatoren voor het hulpbronnenverbruik binnen deze limieten gesteld. Maar voor de duidelijkheid: zelfs met 80% restcapaciteit kan de batterij onbedoeld opnieuw opstarten en afsluiten veroorzaken. Onnodig te zeggen, ongeveer 60%.
Waarom laadt de iPhone zo langzaam op?
Ook wordt de schade door snelladen vreemd genoeg bevestigd door de iPhone. Iedereen, zelfs de vlaggenschip-smartphone van Apple, laadt niet meer dan 15 watt op. Dit is een vrij matig cijfer voor de industrie, aangezien er apparaten zijn die in slechts 8-10 minuten tot 120 W kunnen opladen. Maar als het normaal wordt geacht dat Android-smartphones tot 40% van de batterijduur verliezen in 400 cycli, dan verliest de iPhone slechts 20% in 500 cycli.
Voel je het verschil? Het is kolossaal. Dat is de reden waarom Apple niet probeert de belasting van zijn smartphones te overklokken, omdat het begrijpt dat ze dan veel sneller verslijten en hun prestaties niet langer voldoende zullen garanderen. Maar fabrikanten van Android-smartphones maakt het niet uit. Ze zijn ervan overtuigd dat het beter is om een korte afstand te winnen dan een lange.
Deze benadering is in principe niet zonder logica. Natuurlijk is er een duidelijke spanning met klantgerichtheid en prospects, maar hier is een logica, zij het een wrede. Toch is de levenscyclus van Android-smartphones duidelijk korter dan die van de iPhone. Een gemiddeld toestel van Xiaomi, Samsung of OnePlus leeft anderhalf jaar.
De iPhone heeft een veel langere cyclus. Dezelfde iPhone 6s wordt 6 jaar ondersteund en blijft al die tijd in gebruik. Dus Apple kan het zich niet veroorloven om het eerste jaar van zijn batterij af te komen en de gebruiker te dwingen deze elke 12 maanden te vervangen. En Xiaomi kan, waarom niet.
