The Wall Street Journal heeft onlangs onthuld dat Facebook gebruikersposts anders behandelt op basis van hun rijkdom, privileges en status.
Dat en andere bevindingen op basis van interne Facebook-documenten kunnen al verontrustend genoeg zijn, maar het grootste probleem van het sociale netwerk is misschien wel de Securities and Exchange Commission.
De documenten suggereren dat Facebook verschillende en tegenstrijdige versies van dit beleid presenteerde in het openbaar en privé. Vanuit het oogpunt van effectenregulering kan elke grote leugen investeerders oplichten en een onderzoek uitnodigen, vooral wanneer het betrokken bedrijf Facebook is.
Ik ben een rechtsgeleerde die vijf jaar als handhavingsadvocaat heeft gewerkt bij de SEC, de instantie die beleggers beschermt en effecten reguleert. Laat me effectenfraude uitleggen, wat telt als een overtreding en waarom de WSJ-documenten, als ze echt zijn, Facebook en CEO Mark Zuckerberg kunnen impliceren.
Wat Facebook naar verluidt deed?
The Wall Street Journal meldde dat Facebook-managers, waaronder Zuckerberg, openbare verklaringen hebben afgelegd over het nalevingsbeleid van het bedrijf voor aanstootgevend materiaal dat in tegenspraak is met interne documenten.
Uit het WSJ-onderzoek bleek met name dat het gebruik van een intern algoritme door het bedrijf een ‘whitelisting’-programma heeft gecreëerd waarmee VIP-gebruikers de normale nalevingsprocedures van het bedrijf kunnen omzeilen. Dit strookt niet met het standpunt van Zuckerberg dat alle gebruikers op gelijke voet staan met betrekking tot wanneer inhoud als aanstootgevend wordt beschouwd en wordt verwijderd.
Het tijdschrift zei dat ten minste enkele van de documenten die het heeft beoordeeld, aan de SEC en het Congres zijn overgedragen door iemand die federale klokkenluidersbescherming zoekt. De waarheidsgetrouwheid van deze documenten zou waarschijnlijk cruciaal zijn voor een SEC-onderzoek.
Om fraude te bewijzen, zou de SEC moeten aantonen dat Zuckerberg een verkeerde voorstelling van zaken heeft gegeven met betrekking tot een bepaald aspect van Facebook; dat deze verkeerde voorstelling van zaken “materieel” was – lees, significant; en dat de verkeerde voorstelling werd gemaakt met enig niveau van kennis over de onwaarheid ervan. Met andere woorden, het zou meer moeten zijn dan een onschuldige of stomme fout.
Zoals een intern Facebook-document samenvatte: “We doen niet wat we in het openbaar zeggen dat we doen.”
Dit alleen al zou een sterk argument kunnen zijn dat er sprake was van een schending van de effectenwet.
Effectenfraude 101
In de kern gaat effectenfraude over het misleiden van beleggers.
Er zijn veel verschillende activiteiten die een onderzoek naar effectenfraude kunnen veroorzaken. Een bedrijf zou bijvoorbeeld “de boeken kunnen koken” en enkele van de cijfers manipuleren die het aan regelgevers rapporteert, wat is gebeurd in de beroemde Enron-zaak.
Een andere manier is door middel van een “pump and dump” -schema, waarbij een individu of groep een aandeel of product promoot zonder belangrijke informatie over hun bezit te onthullen, om het vervolgens om te draaien en te verkopen nadat ze de prijs hebben verhoogd. Een rechtszaak beweert dat dit eerder dit jaar gebeurde toen Reddit-gebruikers ervoor zorgden dat de GameStop-aandelen binnen enkele weken omhoogschoten van minder dan $ 20 naar $ 483.
Of er is wat effectenadvocaten ‘tuinrassenfraude’ noemen, waarbij een bedrijf of leidinggevende een significante leugen vertelt, of een significante verkeerde voorstelling van zaken geeft, die investeerders misleidt over een belangrijk aspect van het bedrijf. De SEC beschuldigde Volkswagen ervan investeerders op te lichten door tegen het publiek te liegen over “de milieu-impact van de ‘schone dieselvloot’ van het bedrijf.”
Dit is wat Zuckerberg had kunnen doen door openbare verklaringen af te leggen die in tegenspraak lijken te zijn met interne bedrijfsdocumenten, meldde The Wall Street Journal.
De sleutel die elk van deze scenario’s gemeen heeft, is dat iemand investeerders heeft misleid.
Het gebeurt veel
Effectenfraude komt veel voor.
Uit de meest recente gegevens die de SEC hierover bijhoudt, blijkt dat het bureau in 2020 honderden acties heeft ondernomen tegen personen of bedrijven wegens fraude. Houd er rekening mee dat dit alleen de zaken zijn die zijn ingediend. De SEC heeft geen onbeperkte middelen, en sommige juridische commentatoren speculeren dat veel meer gevallen ongecontroleerd blijven.
Zuckerberg zou niet de eerste bekende figuur zijn die kritisch wordt bekeken vanwege mogelijk frauduleuze activiteiten. Elizabeth Holmes staat momenteel bijvoorbeeld terecht in Californië wegens beschuldigingen dat haar bedrijf Theranos investeerders bijna sinds de oprichting in 2003 heeft misleid.
Andere spraakmakende personen die de afgelopen jaren zijn beschuldigd van effectenfraude, zijn onder meer Elon Musk, Martha Stewart en 50 Cent.
De SEC was zelfs zo bezorgd over beroemdheden en hun link met mogelijk valse beweringen dat ze in 2017 potentiële investeerders in initiële aanbiedingen van cryptocurrency aanspoorde om voorzichtig te zijn bij het vinden van aanbevelingen van beroemdheden op sociale media.
Hoe ‘domme fouten’ fraude worden
Facebook houdt van zijn kant vol dat het nauwkeurig is geweest in zijn communicatie met zijn toezichtsraad en dat het bedrijf de praktijk van whitelisting geleidelijk afbouwt.
“Veel van dit interne materiaal is verouderde informatie die aan elkaar is genaaid om een verhaal te creëren dat het belangrijkste punt mist: Facebook heeft zelf de problemen geïdentificeerd met kruiscontroles en heeft eraan gewerkt om ze aan te pakken”, aldus een woordvoerder.
Kortom, een belangrijke factor die regelgevers zouden moeten ontdekken, is of Zuckerberg wist dat de interne documenten iets anders lieten zien dan wat hij destijds publiekelijk zei. Op basis van mijn ambtstermijn bij de SEC is dit soort bewijs cruciaal om te bepalen of een mogelijke “domme fout” escaleert in een beschuldiging van fraude.
Heb je hier enig idee van? Laat het ons hieronder weten in de comments of neem de discussie mee naar onze Twitter of Facebook.
Opmerking van de uitgever: Dit artikel is opnieuw gepubliceerd vanuit The Conversation (via Jena Martin, West Virginia University) onder een Creative Commons-licentie. Lees het originele artikel.
