Internetserviceproviders, browsers, gegevenstussenpersonen of individuen, organisaties en programma’s kunnen bijhouden wat elke internetgebruiker doet. Het is niet altijd illegaal: het doel van het verzamelen van gegevens kan reclame of studie zijn.
Er worden voortdurend nieuwe vormen van internetsurveillancebescherming gecreëerd en toegepast (ook juridisch: bijvoorbeeld in Europa de Algemene Verordening voor de Bescherming van Persoonsgegevens – AVG -), maar universele oplossingen zijn er nog niet.
Je hebt deze ‘toevalligheden’ vast wel eens eerder op internet gezien: je gaat naar de website van een autodealer en dan laten ze je overal autoadvertenties zien. Als alternatief maakt u zich na het browsen op de ouderschapswebsite zorgen over advertenties voor luiers en zuigelingenvoeding.
Dit alles is mogelijk omdat de grote advertentienetwerken en vele andere internetinformatiediensten (“data brokers”) proberen om het meest complete beeld van elke internetgebruiker te creëren uit een breed scala aan gegevens, vaak open. Dat doen ze bijna altijd.
Op internet kan iedereen u volgen, zowel legaal als illegaal, in strijd met uw recht op privacy. Sommige vormen van toezicht zijn moeilijk te verdedigen, maar in andere van cruciaal belang. Zelfs als u volledig voorbereid bent om het te bestrijden, moet u er rekening mee houden dat u internetbewaking alleen kunt ontwijken door uzelf fysiek los te koppelen van netwerktoegang. En dat is niet waar.
internetproviders
Uw internetprovider of uw mobiele provider wijst elke keer dat u het gebruikt om verbinding te maken een uniek IP-adres toe aan een apparaat dat met het netwerk is verbonden (computer, smartphone, tablet). Het kan worden gebruikt door een enkel apparaat of door meerdere apparaten tegelijk.
Maar de essentie is dat apparaatgebruikers gemakkelijk een fysiek adres, paspoortgegevens, bankrekeningnummers, enz. kunnen matchen. Behalve bij gebruik van een openbare internetverbinding, zoals een wifi-hotspot in een coffeeshop.
Technisch gezien kunnen providers alles zien wat u onversleuteld via internet verzendt. Daarom is het belangrijk om beveiligde verbindingssites (https) of VPN-diensten te gebruiken. VPN staat voor Virtual Private Network en biedt dezelfde toegang tot internet via een versleuteld communicatiepad ter bescherming tegen externe “aftappen”.
Het is van vitaal belang om te onthouden dat dit geen volledige beveiliging biedt: vertrouw uw gegevens eenvoudig toe aan een andere organisatie, vaak in een ander land. Ervaren gebruikers kunnen hun eigen VPN-server hosten en hun eigen “VPN-provider” worden, wat enkele van de gevaren vermindert.
In deze situatie heeft de hostingprovider waar u de VPN-server zou hosten echter al open communicatie.
Alle telecommunicatiebedrijven zijn wettelijk verplicht om samen te werken met wetshandhavingsinstanties tijdens onderzoeken, waaronder het verstrekken van toegang tot gebruikersgegevens en soms helpen van hen toegang te krijgen tot beveiligde communicatie.
Hoewel sterke versleuteling internetsurveillance aanzienlijk bemoeilijkt, wordt het serveradres in eerste instantie meestal onversleuteld afgeleverd: dit is nodig om sleutels uit te wisselen en een veilige verbinding tot stand te brengen. En dit vergroot de kwetsbaarheid: om toegang te krijgen tot gevoelige informatie, is het vaak niet zo cruciaal wat u communiceert, maar waar of vanaf waar u het verzendt.
In vergelijking met andere informatie die beschikbaar is voor uw providers, kunnen verbindingsgegevens en gerelateerde informatie (“metadata”) veel over u te weten komen, zelfs als het geen toegang heeft tot uw gecodeerde gegevens.
Terwijl je vecht, is het onwaarschijnlijk dat je volledig veilig bent voor surveillance door providers, maar het kan moeilijk zijn als je gecodeerde verbindingen, VPN’s, internettoegang voor gasten, piratenproxyservers (om je IP-adres te verbergen), het anonieme Tor-netwerk en andere gebruikt. soortgelijke diensten.
Heb je hier enig idee van? Laat het ons hieronder weten in de comments of neem de discussie mee naar onze Twitter of Facebook.
