Ondanks het feit dat Android anderhalf jaar later werd gelanceerd dan iOS, was het besturingssysteem van Google functioneel gezien aanvankelijk veruit superieur aan zijn belangrijkste concurrent. Pas vele jaren later breidde Apple de mogelijkheden van zijn platform zo sterk uit dat de gebruikers niet meer opzij keken. In Cupertino waren ze echter zo geïnteresseerd in het verbeteren van iOS dat ze niet konden stoppen en nu al Android-gebruikers dwongen elkaar jaloers aan te kijken.
Kaart omschakelen naar Google Pay
Ik heb Google Pay nooit leuk gevonden vanwege het slechte concept. De betaaldienst van Google had niet alleen een beperkt aantal tokens om zonder internetverbinding te betalen, maar stond je ook niet toe om snel een betaalkaart te selecteren. Apple Pay was in dit opzicht veel handiger, omdat je hiermee de interface rechtstreeks op het vergrendelscherm kon bellen en de gewenste kaart voor betaling kon selecteren. Gelukkig heeft Android 11 een vergelijkbare functie.
Google heeft de interface van Google Pay niet gewijzigd, maar heeft eenvoudig een aparte pagina aan het systeem toegevoegd, die wordt geopend door de aan / uit-knop lang ingedrukt te houden. Deze actie opent een venster met alles van betaalkaarten voor Google Pay tot noodoproepknoppen en smart home-bedieningen. Ik weet niet waarom Google alles zo door elkaar heeft gehaald, maar nu kun je in ieder geval een kaart kiezen voordat je betaalt, wat geweldig is.
Android-app-machtigingen
iOS heeft altijd geavanceerdere beveiligingsmechanismen gehad dan Android, dat Apple jaar na jaar meer en meer heeft geperfectioneerd. Toen het in iOS 13 mogelijk werd om een app toestemming te geven om de locatie te volgen voor een enkele sessie, was niemand daar dan ook erg verbaasd over. Iedereen vond het vanzelfsprekend. Google keek echter goed en realiseerde zich dat het ook iets soortgelijks nodig had.
Android 11 introduceerde een mechanisme waarmee een app tijdens een enkele sessie toegang kan krijgen tot een camera, microfoon of locatieservices. Dat wil zeggen, bij de eerste start zal de applicatie u een verzoek sturen en u kunt onafhankelijk beslissen of u het eenmalig een privilege geeft, om toegang tot deze systeemmechanismen alleen toe te staan wanneer ze worden gebruikt of altijd. Iets heel nuttigs, zeg ik u, dat uw privacy zal waarborgen door te voorkomen dat de software u bespioneert.
Screenshot-editor voor Android
Ik heb altijd genoten van de manier waarop het werken met schermafbeeldingen in iOS werd geïmplementeerd. De afbeelding werd niet alleen in de galerij opgeslagen, maar kon ook de editor starten om bij te snijden, te schilderen of er iets aan toe te voegen. Op Android was zo’n functie standaard niet aanwezig en moesten gebruikers de galerij openen, naar een screenshot zoeken in de overvloed aan opgeslagen afbeeldingen en deze dan pas bewerken. Gelukkig veranderde Google dit jaar van gedachten en realiseerde zich dat dit niet het geval was.
Google-ontwikkelaars hebben het screenshotmechanisme in iOS gekopieerd, dus het is nauwelijks veranderd in Android 11. Als je nu op de sneltoets drukt om een screenshot te maken, verschijnt de miniatuur ervan in de linkerbenedenhoek. Als u erop klikt, wordt een venster geopend met bewerkingstools, waar u de nodige wijzigingen in de afbeelding kunt aanbrengen en deze vervolgens net zo gemakkelijk via messenger, sociale netwerktoepassing of per e-mail naar de geselecteerde gesprekspartner kunt verzenden.
Schermrecorder op Android 11
Het zal je misschien verbazen, maar de standaardversie van Android had nooit een standaardtool voor het opnemen van video’s vanaf het scherm, en fabrikanten hadden geen haast om het zelf te implementeren. Hierdoor weten veel smartphones gebaseerd op het besturingssysteem van Google nog steeds niet hoe ze vast moeten leggen wat er op het scherm gebeurt. Het is vooral verrassend dat iOS deze functie al heel lang heeft en op een redelijk hoog niveau wordt geïmplementeerd.
Op Android zou schermopname een jaar geleden moeten verschijnen, maar toen Android 10 werd uitgebracht, verborg Google het om de een of andere reden voor het ontwikkelaarsmenu. Maar in Android 11 besloot het bedrijf uiteraard om deze innovatie officieel te lanceren, nadat alle bugs waren verholpen. Dus, met de release van de update, kun je het meldingengordijn naar beneden trekken, op de schermopnameknop klikken en alles opnemen wat er gebeurt, en vervolgens de opname naar zijn bestemming sturen of in het geheugen opslaan.
Scoped Storage voor Android
Het is bekend dat er in Android 11 een scoped opslagmechanisme zal zijn, dat het geheugen van de smartphone in verschillende onafhankelijke cellen zal verdelen, afhankelijk van het aantal geïnstalleerde applicaties. Op deze manier wil Google de veiligheid van de gegevens waarover het beschikt garanderen, zodat het ene programma de ruimte die het andere inneemt niet kan claimen. Deze functie had eigenlijk een jaar geleden moeten verschijnen, maar de release ervan is uitgesteld.
Verrassend genoeg bestaat dit mechanisme op iOS, dat apps beperkt in hun recht om elkaars gegevens te claimen, al vele jaren. Het heeft geen eigen naam, maar het is er gewoon. Om deze reden is het op iOS onmogelijk om je voor te stellen dat de ene app eenvoudig toegang krijgt tot gegevens van een andere en deze steelt. Op Android was dit weliswaar niet de norm, maar een min of meer voorkomende situatie. Gelukkig hoef je het niet meer te pikken.
