De wereld is in de greep van de huidige coronaviruscrisis en de FTSE 100 maakt al de derde slechtste week in zijn geschiedenis door. De enige twee slechtste data zijn genoeg om iedereen die bekend is met de grillen van de markten, de rillingen over de rug te laten lopen: 1987 en 2008, twee jaar van acute wereldwijde crisis.
Hoewel het gemakkelijk is om te verzanden in de kommer en kwel van de eindeloze nieuwscyclus, kan het leerzaam zijn om naar de lessen uit het verleden te kijken. Hoewel de geschiedenis zich niet herhaalt, kan het rijmen, en als we op het punt staan een nieuwe periode van financiële tegenspoed in te gaan, loont het om letterlijk voorbereid te zijn.
De huizencrisis van 2008… is het al voorbij?
Allereerst, hebben we de laatste grote crisis volledig begrepen? Hebben we de crisis van 2008 eigenlijk wel overwonnen? De lonen, het BBP en de werkloosheid zijn in het VK misschien langzaam teruggekeerd naar het niveau van voor de ineenstorting, maar er is een langdurig probleem met de productiviteit geweest en sindsdien hebben de rentetarieven een recordlaagte bereikt in een poging de groei te stimuleren. Beleidsmakers hebben in de twaalf jaar daarna in de schaduw van 2008 geleefd en weinigen wilden helemaal weglopen van de post-crisis deal. In het VK is er veel gesproken over “beëindiging van de bezuinigingen”, maar dit werd niet altijd ondersteund met tastbare maatregelen om bijvoorbeeld bezuinigingen op staatsuitgaven terug te draaien. Elke reactie op een nieuwe crisis moet door het prisma van de laatste worden gezien.
Er zijn ook lessen te trekken uit de aard van de crisis. Er is een reden waarom IG Michael Lewis’ Big Short koos als een van zijn top tien handelsboeken. Ja, het is het boek dat een film inspireerde en, ja, het is geweldig als je weinig tot geen voorkennis hebt, maar weet je wat? Het is ook ideaal voor mensen met praktische kennis van de markten. Het helpt je te begrijpen hoe, in de woorden van Lewis, “hoe dichter je bij de markt was, hoe moeilijker het was om de waanzin ervan in te zien” en hoe een systeem blijkbaar goed kan werken tot het cruciale moment waarop het crasht.
Het boek moedigt ons aan om een stap terug te doen en ‘zoals de dingen zijn’ uit te dagen: inzicht in de activa waarin we investeren en wat hun zwakke punten zijn.
De dotcom-boom 20 jaar later
Het is iets meer dan 20 jaar geleden sinds de beruchte dotcom-zeepbel barstte: de ineenstorting van de euforie rond internetgerelateerde bedrijven aan het eind van de jaren 90. Hoewel de hype in sommige opzichten correct was, hebben we met het voordeel van achteraf twee decennia allemaal de transformerende impact van technologische innovatie kunnen zien, was de zeepbel die daaruit voortkwam op dat moment volledig onhoudbaar. In feite was in 2004 meer dan de helft van de internetbedrijven die na 1995 werden opgericht, volledig verdwenen.
Proinsias O’Mahony, die schrijft voor de Irish Times, wijst op een aantal belangrijke lessen die we uit die crisis kunnen trekken, niet in de laatste plaats het besef dat markten ‘gek kunnen worden’ (zie voor meer bewijs hiervan alles van tulpen in de 17e eeuw naar bitcoin). . O’Mahony noemt dit een “combinatie van incompetentie en uitbundigheid”, factoren die altijd het overwegen waard zijn bij het verklaren van een crisis. Maar bovenal wijst O’Mahony er terecht op hoe belangrijk het is om je niet te laten meeslepen door de huidige wijsheid: bedrijven kunnen hun dominante positie verliezen en zullen dat ook doen als de markt zich tegen hen keert.
Waarom we nog steeds gevormd worden door 1929
Het is niet alleen door naar het recente verleden te kijken dat we belangrijke lessen kunnen trekken die op de markten kunnen worden toegepast; geschiedenisboeken kunnen ons ook veel vertellen over het heden. De beurskrach van 1929 is een schande geworden, waarvan de oorzaken en gevolgen lang zijn bestudeerd door studenten die het turbulente interbellum wilden begrijpen.
1929 is misschien bijna een eeuw geleden, maar het lijkt nog steeds actueel als we kijken naar hoe beleidsmakers op crises reageren. Brian Scott-Quinn, emeritus hoogleraar Henley Business School, merkte op: “Wat we wel weten, is dat de Grote Depressie ons heeft geleerd dat monetair beleid van cruciaal belang is om te voorkomen dat een economische neergang in een diepe recessie verandert.”
Banken, politieke leiders en economen blijven zich tot het monetaire beleid wenden als een manier om de economische strijd te verminderen, en de Bank of England is al begonnen de rentetarieven te verlagen tot 0,25%, met gesprekken over een nieuwe verlaging tot tarieven van slechts 0,01 procent. cent. Het is duidelijk dat in de toekomst monetaire maatregelen zullen worden doorgevoerd, aangezien regeringen over de hele wereld proberen een diepe recessie te voorkomen, en als dat gebeurt, zal de geest van 1929 en de jaren dertig invloed blijven uitoefenen.
