We hebben het al gehad over hoe het soms handig is om te spelen. Met videogames kun je ontspannen, oplossingen voor problemen vinden, je ergens op concentreren en puzzels oplossen. Moderne games kunnen mensen bij elkaar brengen, waardoor een teamgeest onder de spelers ontstaat. Gamen is een populaire hobby geworden en de schare fans groeit voortdurend. Maar met games is het niet zo eenvoudig: de race om prestaties en vaardigheden kan veranderen in een verlies van speelplezier. Waarom gebeurt het?
Games zijn in feite een geweldige manier om jezelf af te leiden terwijl je je een beetje als een kind voelt. Om zo te zeggen, voel je nostalgisch. Volwassenen willen vaak terug naar hun jonge jaren, toen alles veel gemakkelijker was.
Waarom zijn de spellen zo moeilijk?
Moderne multiplayer-games zijn heel anders dan 10-15 jaar geleden. Je zit nu in een team van gelijkgestemde mensen die Counter-Strike spelen. Hetzelfde geldt voor de raceserie: in de online modus kun je het podium passeren met gemeenschappelijke inspanning… Het probleem is dat je soms een ongewenste gast kunt zijn in deze groep spelers. Het lijkt erop dat je meestal iets speelt, je kunt veel doen, maar het niveau van metgezellen is veel hoger.
Ik herinner me de blogger Wylsacom, die al een aantal jaren meedoet aan de Fifer Cup: hij heeft geweldige spelerskaarten, maar het opleidingsniveau is beduidend lager dan dat van andere deelnemers. Dit resulteert vaak in haat en spot in de commentaren, net zoals Valentine bij wijze van spreken niet de meest begerenswaardige deelnemer aan deze wedstrijd blijkt te zijn.
Toxiciteit van online games
Ik probeer populaire FIFA-spelers te volgen. Vaak veranderen hun gevechten in een verschrikkelijke nachtmerrie: de een probeert actiever te spelen, terwijl de ander de bal rolt om tijd te winnen en de score bij te houden. De reactie in de video’s is te verwachten: de eerste begint in paniek te raken, te dreigen, en dan dragen de fans van beide spelers bij aan deze hype. Als gevolg hiervan eindigen we met giftige inhoud die weinig te maken heeft met het proces zelf. Voetbal verdwijnt volledig naar de achtergrond, alleen burgerconflicten blijven. Kun je je voorstellen wat er zou gebeuren als er een vrouwelijke speler bij betrokken was?
Uit een onderzoek onder 900 vrouwelijke gamers door Reach3 Insights en Lenovo bleek dat 59% van de meisjes hun geslacht verbergt in games om intimidatie te voorkomen, en 77% van de ondervraagden zei dat ze te maken hebben met genderdiscriminatie in de gameruimte van mannelijke spelers. Kortom, ongeacht het genre, zul je te maken krijgen met een situatie waarin meer ervaren spelers je zullen vernederen tijdens mislukkingen, en je zult dit moeten doorstaan om ervaring op te doen. Dit breekt tot op zekere hoogte de psyche volledig: je gaat zitten om te spelen en uiteindelijk word je geconfronteerd met de giftigheid in plaats van te ontspannen.
Deze houding doet je beseffen dat je de wens moet opgeven om jezelf te bewijzen tegenover vreemden die misschien niemand anders dan zichzelf respecteren. De beste uitweg is om niet te lang aan games te zitten, denk aan de echte wereld en de hobby’s die je hebt. Je moet een balans vinden waarmee je games en hobby’s online kunt combineren. Het verbeteren van spelvaardigheden zal meer tijd vergen en iets belangrijks opgeven. Ja, de spellen zijn geweldig. Ik heb bijvoorbeeld veel andere hobby’s: trainen, yoga, boeken lezen, vreemde talen leren. Ik was ze tijdens het spelen helemaal vergeten. Trouwens, in plaats van games, kun je altijd onze cognitieve Yandex.Zen lezen!
Waarom wil je niet opgroeien?
Ouder worden betekent niet dat je niet meer kunt spelen, maar elk jaar heb je minder tijd en komen je favoriete bezigheden steeds meer op de achtergrond. Met het verstrijken van de jaren verschijnen er steeds meer belangrijke zaken waar je niet omheen kunt: schoonmaken, voor familieleden zorgen, dieren verzorgen, de rekeningen betalen. Het afgelopen jaar heb ik minder vaak games gespeeld en niet meer dan twee of drie uur per dag op de console doorgebracht. Maar ik mis de dagen dat ik van ‘s morgens tot’ s avonds zat te spelen met Need For Speed. Op dat moment kregen we een hectische ervaring waar we over konden opscheppen bij onze leeftijdsgenoten zonder negatieve feedback te krijgen.
Ik merk vaak dat ik denk dat het mogelijk is om terug te keren naar deze levensstijl door mijn baan op te zeggen en mijn normale leven op te geven. Waarom niet? Op internet kun je altijd gelijkgestemden vinden. Maar dit zal weer de pret van de spellen bederven. De beste uitweg zijn games voor één speler waarin je alleen bent en niets aan vreemden hoeft te bewijzen.
Multiplayer-spellen zijn tegenwoordig ongelooflijk populair. Ze helpen je om als team te leren spelen, om plezier te hebben. Maar in de zoektocht naar universele acceptatie, merken we niet meer dat we niet meer genieten van het proces zelf. Als je merkt dat het een routine is geworden om jezelf met de joystick te vinden, probeer dan te veranderen om weer plezier te hebben en wees niet te streng voor jezelf.
