Als eerdere fotografie het lot van de elite was, de techniek duur was en het filmontwikkelingsproces complex en nauwgezet was, hebben tegenwoordig veel apparaten geleerd hoe ze foto’s moeten maken. En onze smartphone, waarvan we blijkbaar alleen voor het slapengaan afscheid hebben genomen, bleek een uitstekende camera te zijn. Maar bij het fotograferen van talloze familieleden en vrienden, kun je een onaangenaam effect in de afbeeldingen vinden – rode ogen. Het is niet helemaal duidelijk waarom dit gebeurt en hoe zo’n optisch artefact kan worden vermeden.
♥ OP THEMA: Hoe de fotokwaliteit automatisch te verbeteren op iPhone en iPad.
Waarom verschijnen er rode ogen op de foto bij het fotograferen met flits?
Het verschijnen van rode cirkels op de foto van iemands leerling is begrijpelijk.
Wanneer we een foto maken bij weinig licht of ‘s nachts, wordt de flitser geactiveerd. De camera legt de weerkaatsing van zijn licht vast vanuit het onderste deel van het menselijk oog, dat zijn de choroidea en het netvlies met zijn bloedvaten.
Om te begrijpen wat er gebeurt, moet je het principe van het menselijk oog onthouden. Licht raakt eerst het hoornvlies, gaat er doorheen en dan door de pupil. De lens focust vervolgens de stralen en leidt ze naar het netvlies. Deze binnenwand van het oog heeft fotoreceptorcellen, die precies verantwoordelijk zijn voor onze waarneming van licht, waarbij het zichtbare deel van het spectrum wordt omgezet in zenuwimpulsen. Met behulp van de oogzenuwen komen ze de hersenen binnen, die signalen samen verzamelen en er een heel beeld van vormen. In feite verschilt het principe van onze ogen niet veel van de bediening van een camera. Daar wordt de rol van de transparante structuren van het oog gespeeld door een transparante lens. En de controle van het doorgelaten licht is niet de pupil, maar het diafragma. Het gevoelige element (film) houdt zich bezig met het fixeren van het beeld, terwijl in het menselijk orgaan deze functie aan het netvlies wordt gegeven.
Als er weinig licht in de kamer is, begint de pupil te verwijden om meer licht op te vangen. Op het moment dat de camera knippert, vernauwt de pupil zich vanzelf: er is veel licht. Maar ons oog heeft simpelweg geen tijd om volledig en snel te reageren op wat er gebeurt. Dit leidt ertoe dat er te veel licht de fundus binnenkomt, wat wordt gereflecteerd door het netvlies en zijn bloedvaten. De lens, een in wezen biconvexe lens, vangt deze gereflecteerde stralen op en voorkomt dat ze door het oog worden verspreid. Dit leidt ertoe dat de kleur van de pupil en de iris dieprood zijn, maar de kleur van de eiwitten blijft over het algemeen hetzelfde. Het is deze reflectie die de foto vangt. De rode kleur is makkelijk te verklaren: het licht komt van de bloedvaten in de fundus van het oog. We weten dat de gereflecteerde stralen de kleur van het object vormen. En aangezien de fundus stralen in het rode bereik weerkaatst, is dit precies wat de camera-array vastlegt.
De verzadiging van de rode kleur van de pupillen kan verschillen, dit hangt af van de grootte van de pupil en de genetische kenmerken van de lens. Hoe meer de pupil zich opent wanneer de flitser afgaat, hoe meer rode ogen er op foto’s verschijnen. Dit is vooral duidelijk in foto’s van kinderen. Het feit is dat op de leeftijd van 2-10 jaar bij een persoon de pupilgrootte 4-5 mm is. Later, tot 50-60 jaar, is de pupil al 3-4 mm. Op oudere leeftijd, bij mensen, neemt de pupil verder in diameter af – tot 1-1,5 mm. Bovendien verandert met de leeftijd, om verschillende redenen, ook de vorm van de lens en daarmee het brekingsvermogen.
Ook de intensiteit van de achtergrondkleur is van invloed. Het wordt beïnvloed door het gehalte aan kleurpigment in het netvlies en in het vaatmembraan. Deze parameters zijn individueel voor elke persoon. Daarom manifesteert het effect zich bij verschillende mensen op verschillende manieren: bij de een is het een rode vlek, bij de ander is de hele pupil intens getint. Dit effect werkt het beste bij opnamen in donkere omgevingen. Als een persoon zelfs met flits op een goed verlichte plaats wordt gefotografeerd, vernauwt de pupil, komt er minder licht in het oog en manifesteert het ongewenste effect zich nauwelijks.
♥ OP THEMA: Waarom heeft een iPhone 3 camera’s: waar dienen ze voor en hoe verander je ze?
Hoe foto’s maken zonder rode ogen?
Nu we weten waarom rode ogen op foto’s voorkomen, is het handig om deze informatie te gebruiken om het effect te verwijderen of te vermijden. Hier zijn enkele praktische tips om te geven:
Het onderwerp mag niet direct naar het doel kijken. Als de blik niet op de camera is gericht, komt het licht van de flitser niet in een rechte hoek in de ogen, dit zal de manifestatie van het effect merkbaar verminderen. Het is optimaal om uw blik op de lichte delen van de kamer te richten. Het is beter om de verlichting in de opnameruimte te verbeteren. Hoe minder licht, hoe meer de pupil wordt vergroot door de flits, wat resulteert in rode ogen in het beeld. Ervaren fotografen plaatsen verlichtingsarmaturen zo dat er geen licht in de lens komt of in de ogen reflecteert. Veel camera’s hebben een functie om rode ogen te voorkomen. Het werkt op basis van een knipperlicht. Ten eerste geeft het apparaat waarschuwingsflitsen af, waardoor de pupil vernauwt en minder licht doorlaat op het moment dat de foto wordt gemaakt. U kunt rode ogen verwijderen met een grafische toepassing. De computer kan gemakkelijk hulpmiddelen voorstellen om foto’s te corrigeren, waardoor de ogen er natuurlijker uitzien. Als de foto’s al zijn afgedrukt, kunnen ze ook worden gecorrigeerd met een speciaal potlood. Het wordt meestal verkocht in een fotowinkel en heeft de mogelijkheid om rode ogen te verbergen. Moderne smartphones op de populaire Android- en iOS-platforms hebben een aantal standaard apps en tools die speciaal zijn ontworpen om rode ogen in foto’s te detecteren en het effect te verwijderen.
♥ OP THEMA: Kloon DMD, of hoe u een dubbele foto (kloonobjecten) op een iPhone maakt.
Rode ogen – basisvragen
Voor amateurfotografen kunnen rode ogen een onaangename verrassing zijn. Dit effect roept onvermijdelijk een aantal vragen op, zelfs als de essentie ervan wordt begrepen.
Waarom hebben niet alle mensen rode ogen op groepsfoto’s? Er kunnen meerdere verklaringen zijn voor dit effect. Maar het eenvoudigste lijkt te zijn dat niet alle mensen rechtstreeks in de camera keken, dus ze hadden geen rode ogen. Deze optie is ook mogelijk: de gefilmde persoon kan in een staat van alcoholische intoxicatie zijn, wat zijn reactie vertraagt. De pupillen reageren niet zo snel op de flits als in de normale toestand. Als gevolg hiervan is het rode-ogeneffect bijzonder uitgesproken.
Waarom is er maar één oog rood op de foto? Deze situatie is mogelijk als slechts één oog rechtstreeks naar de cameralens kijkt, terwijl het andere oog vanuit een andere hoek naar het apparaat kijkt. Dit maakte het onmogelijk om het door het netvlies weerkaatste licht op te vangen. Er zijn zeldzame gevallen waarin het verschijnen van een rood oog op de afbeelding wordt geassocieerd met de aanwezigheid van een cataract of een tumor in het andere oog. Constante observatie van een dergelijk effect op het beeld kan de reden zijn om contact op te nemen met een oogarts.
Als de persoon op elke foto rode ogen heeft, wijst dit dan op een gezondheidsprobleem? U hoeft zich van tevoren geen zorgen te maken. Hoogstwaarschijnlijk zal hij dezelfde pose kiezen, recht in de camera kijkend. Het reeds door ons beschreven fenomeen doet zich voor, waardoor rode ogen in het beeld ontstaan. Het kan raadzaam zijn om weg te kijken van het onderwerp en scherp te stellen op verlichte objecten of oppervlakken. Dit zal helpen de pupillen te verkleinen en de kans op een effect te verkleinen. Sommige mensen hebben van nature een grotere pupil dan anderen. Bijgevolg neemt de kans op rode ogen tijdens het fotograferen toe. Maar bij rokers en bij alcoholmisbruikers worden de pupillen kleiner. Het is bekend dat ze kunnen uitzetten wanneer de schildklier overactief is en smal wanneer er een tekort aan schildklierhormonen is. Er zijn andere veranderingen met betrekking tot de gezondheid van de student. De acute vernauwing is te wijten aan verhoogde intracraniale druk of ontsteking van de hersenvliezen. In vergevorderde stadia verwijden de pupillen daarentegen veel. Een verandering in de kleur van de pupil van slechts één oog kan wijzen op een ontsteking van de overeenkomstige hersenhelft. Er is nog een reden voor het verschijnen van rode ogen op foto’s: het lage gehalte aan melanine. Het is bekend dat mensen met lichte ogen vaker met rode ogen op foto’s verschijnen.
Is het normaal dat een baby op foto’s met rode ogen verschijnt? Dit komt veel voor bij kinderen. Het geeft aan dat het netvlies gezond en gezond is. En in de kindertijd manifesteert het effect zich vaker dan bij volwassenen. Maar het verschijnen van een enkel rood oog kan wijzen op de aanwezigheid van scheelzien bij een kind. Een of beide ogen wijken af van de directe blik. Als de rode ogen van het kind niet op de afbeelding verschijnen, kan dit ook duiden op een bepaalde ziekte. Als de afwijkingen op de foto’s van het kind vaak worden herhaald, is het de moeite waard om contact op te nemen met een oogarts.
Waarom kunnen ogen er anders uitzien op dierenfoto’s? Sterker nog, bij het fotograferen van dieren: paarden, honden, katten, etc. zijn ogen op de foto kunnen verschillende tinten aannemen. Feit is dat veel wezens een specifieke laag op het netvlies hebben die zorgt voor zichtbaarheid bij weinig licht en zelfs in volledige duisternis. Door de weerkaatsing van licht van dit oppervlak kunnen de ogen geel, blauw, groen of wit lijken. Het hangt allemaal af van de reflectiehoek van de flitser. En bij sommige dieren is het niet eens nodig om een camera te gebruiken om zo’n effect waar te nemen: de ogen lichten al op in het donker en reflecteren zelfs zwak licht. Er zijn dieren die de voorkeur geven aan een dagelijkse levensstijl, evenals sommige rassen van katten en honden die die oogcoating niet hebben. Dan treedt het rode-ogeneffect op, net als bij mensen.
Zie ook:
