Smartphones hebben veel apparaten voor ons vervangen: spelers, browsers, camera’s. Dit is geweldig, maar er is een “maar”: smartphones zijn misselijk geworden, net als Instagram-meisjes. Het is moeilijk om de een van de ander te onderscheiden, vooral als het een Android-apparaat is. Zelfs de carrosseriekleuren van de verschillende modellen zijn vergelijkbaar, als een carbon-copy. Van een afstand kun je de iPhone niet eens van Xiaomi onderscheiden. Over het algemeen is dit allemaal triest, er kan niets worden veranderd. Je hoeft alleen maar te wachten tot er iets nieuws komt en populair wordt. Maar waarom gebeurde het?
Hoe telefoons zijn veranderd
Vóór de iPhone waren telefoons heel anders: ontwerpen varieerden van ‘praktisch’ tot ‘obsceen’. Ja, telefoons waren heel anders en er was altijd wel iets om naar te kijken. Er waren granaten, schuifregelaars, cameratelefoons. Zelfs muziektelefoons, bijvoorbeeld Nokia 5300. De eerste massa was een redelijk goedkope Nokia 5230 – het ontwerp zag er ongelooflijk eenvoudig uit, maar tegelijkertijd praktisch. Het lijkt erop dat eenvoud de verbeelding van ontwerpers en fabrikanten heeft geruïneerd. Waarom zoeken naar een nieuwe vormfactor als alles in een rechthoek kan worden gepropt?
De telefoons die voor het eerst verschenen, waren uitsluitend bedoeld om te bellen. Wel, het drukt nog steeds sms af. Toen kwamen ontwerpers en marketeers samen – de telefoon werd een alledaags ding, het blijft een soort gril en zelfs een luxe. Daarom begonnen de ontwerpers te experimenteren met het uiterlijk van de apparaten, zodat elke klant vindt wat hij het leukst vindt. Dit hielp mobiele telefoons populair, betaalbaar en cool te worden, samen met verschillende opvulling. Ze begonnen mobiele telefoons te maken voor verschillende mensen: zakenmensen, sporters, jongeren. Dit leidde tot de opkomst van verschillende ontwerpopties: telefoons met vervangbare hoesjes, schuifregelaars in verschillende vormen, telefoons gemaakt van dure materialen. Eh, de tranen springen al in je ogen als je dit herinnert feest… Welke telefoon had je?Vertel het ons in onze Telegram-chat!
Nadelen van een telefoon met groot scherm
Maar de iPhone kwam uit en de wereld realiseerde zich dat de schermen veel groter zouden moeten zijn – dit biedt meer mogelijkheden, gemak voor mobiele games en het bekijken van inhoud. Soms pak ik een oude Sony Ericsson op en vraag ik me af hoe weinig we vroeger nodig hadden om gelukkig te zijn, ik pak mijn smartphone in mijn andere hand en sta versteld: zelfs het grootste touchscreen met frames is niet obsceen groot geworden, alsof ik erin zou passen het … dat is het, alles! Hoe leefden we vroeger met zulke kleine tentoonstellingen, zonder de problemen te kennen?
Krachtige batterijen in smartphones
Een groot scherm heeft een grote batterij nodig. Maar in deze situatie kun je nergens heen: je moet binnen het budget (en op de zaak) blijven en ook ergens verbeeldingskracht tonen. Afgeronde schermen, druppelvormige uitsparingen voor de camera zijn overblijfselen van de oude designerextensie. Smartphones zijn praktisch en krachtig geworden, maar lelijk en eentonig. Slechts enkelen, zoals Samsung met zijn Z-serie, proberen iets anders te doen. Natuurlijk zijn deze oplossingen veel duurder dan die tot het uiterste gaan. zwarte rechthoek…
Waarom smartphones op elkaar lijken
Wederom worden we gijzelaars van onze verwachtingen en verlangens: grote frameloze schermen vereisen krachtige batterijen, en dit beperkt de producenten, waardoor ze geen ruimte hebben om hun verbeeldingskracht te tonen. Tel daarbij op van welk materiaal smartphones zijn gemaakt: aluminium of glas. Ja, glas is erg mooi. Maar het materiaal zelf is zo idioot als maar kan. Waarschijnlijk nog erger dan goedkoop plastic. Over het algemeen zijn alle ontwerplauriers nu weggegaan om de fabrikanten te dekken; smartphones zijn hetzelfde, maar hoeveel verschillende accessoires zijn er nu te koop? We schrijven er vaak over in onze Yandex.Zen! Voorheen was dit zeker niet het geval. Hieraan moet worden toegevoegd dat de belangrijkste verschillen tussen smartphones nu binnenin, in het besturingssysteem, zitten. Verschillende OC’s, verschillende hoesjes, een vingerafdrukscanner onder het scherm – dit alles kan worden toegeschreven aan de onderscheidende kenmerken van moderne smartphones. Iedereen is op zijn eigen manier bang, waarvoor genoeg fantasie is.
En het belangrijkste is dat ze elkaar allemaal kopiëren. Waarom experimenteren, extra geld uitgeven, als het apparaat plotseling niet “opstijgt”?
Het lijkt erop dat we hier nu voor altijd mee leven. Persoonlijk ben ik hoopvol over het cyclische karakter van mode: ik denk dat op een dag ongebruikelijke vormen van smartphones zullen terugkeren, maar shells zullen terugkeren in een andere vorm. Overigens is er nu ook vraag naar buttonphones. Ze zijn slimmer geworden en dat is heel bemoedigend. Het engste is dat mensen waarschijnlijk geen niet-standaard vormfactor nodig hebben – ze kijken naar dezelfde Z Flip of de veroordeelde nieuw leven ingeblazen RAZR, zeggen ze, waarom is het nodig? Iedereen is gewend aan wat het is. Hier is alle hoop in mode en trends – ze dicteren de regels van hoeveel cameramodules er in uw smartphone zullen zijn, waar een vingerafdrukscanner of een camera aan de voorkant zal zijn.
