Lange tijd ben ik niet verrast door smartphones die duizend dollar of meer kosten, omdat ik ten eerste begrijp dat technologieën echt geld kosten, en ten tweede worden Chinese fabrikanten al lang aangemoedigd om apparaten voor alle smaken en meerdere keren goedkoper te maken . Desondanks koop ik persoonlijk liever dezelfde vlaggenschepen. Als algemene regel geldt dat dit een iPhone is en, indien mogelijk, een soort Android-apparaat met hoogwaardige hardware. Dit helpt me om de ontwikkeling van de twee platforms direct te kunnen vergelijken en tegelijkertijd tussen beide te kunnen schakelen, afhankelijk van de taken die worden uitgevoerd. Maar als Apple een vrij kleine keuze heeft, dan kunnen zijn concurrenten voor een smartphone kiezen tot ze grijs haar hebben. Maar nu weet ik zeker dat de Galaxy S20 zeker niet op mijn lijstje zal staan.
Dit jaar besloot Samsung af te stappen van het voorwaardelijk beschikbare model in de vlaggenschipreeks en maakte de lagere versie van de klassieke Galaxy S20, die de opvolger is van de Galaxy S10, niet de Galaxy S10e, zoals je zou denken. Het apparaat bleek echt heel aantrekkelijk te zijn, zowel qua uiterlijk als qua hardware-inhoud. De prijs van 999 dollar, die bij omzetting in nationale valuta bijna 70 duizend roebel wordt, doet u echter onvrijwillig nadenken over de rationaliteit van deze aankoop. Voor dit bedrag koop je immers maar voor twee jaar relevantie. Laat het me in meer detail uitleggen.
Waarom koop ik de Galaxy S20 niet?
Over relevantie gesproken, ik heb het natuurlijk over softwareondersteuning. Voor Samsung-vlaggenschip-smartphones is de periode volledig standaard en gelijk aan twee jaar vanaf de releasedatum. Dat wil zeggen, als de Galaxy S20 out of the box op Android 10 draait, schittert hij met Android 11 en Android 12, die met een tussenpoos van ongeveer een jaar uitkomen. Het lijkt erop, wat is daar mis mee? De overgrote meerderheid van fabrikanten houdt zich immers aan een dergelijke cyclus en stopt na twee jaar na de releasedatum met het uitbrengen van updates voor hun smartphones. Maar Samsung heeft de lat te hoog gelegd.
Kijk zelf maar. Samsung is dit jaar zo’n beetje de enige fabrikant die zichzelf heeft toegestaan het basismodel van een vlaggenschip-smartphone op $ 1.000 te schatten. Huawei, Honor, Xiaomi, Lenovo, Nokia, Sony, Google en andere merken staan dat allemaal niet toe. Nee, het assortiment van Huawei omvat natuurlijk de Huawei Mate 30 Pro, die duizend dollar kost, en de Huawei Mate X, die wordt geschat op 2,5 duizend dollar. De eerste heeft echter een enigszins uitgeklede versie zonder de Pro, die $ 800 kost, en de laatste is helemaal geen vlaggenschip, omdat het een soort concepttelefoon is. Zelfs Apple staat zichzelf dat niet toe, voor het tweede jaar ondersteunt het al de voorwaardelijk beschikbare vlaggenschipreeks, die steeds goedkoper wordt.
Winstgevende of onrendabele smartphone
Ik kan niet zeggen dat ik een fan ben van updates. Over het algemeen maakt het me niet uit welk buildnummer het apparaat dat ik gebruik heeft, en functionele innovaties interesseren me weinig. Indien nodig kunt u ze ontvangen via Google Play-apps, of zelfs meer kopen als Google ze gaat verkopen. Maar feit is dat Android-updates in de huidige omgeving een echt symbool zijn van het feit dat de smartphone nog steeds relevant is en de fabrikant erachter staat.
In het geval van de iPhone begrijp ik precies waar ik voor betaal. Per slot van rekening omvat duizend dollar niet alleen hardware en een buitenste schil, maar ook 4-5 jaar stabiele ondersteuning, waarin ik nieuwe functies, beschermingsmechanismen en noodzakelijke kernelwijzigingen ontvang waarmee het besturingssysteem snel en stabiel blijft. In het geval van de Galaxy S20 kreeg ik na twee jaar te horen dat hij vloog. Dat wil zeggen, het blijkt dat een jaar normaal gebruik van het vlaggenschip van Samsung $ 500 kost, Apple – 200-250, afhankelijk van het model, Huawei – 400 en Xiaomi – 225.
Ja, nadat de ondersteuning is beëindigd, stoppen Android-smartphones niet met werken en zijn alle applicaties die beschikbaar zijn op Google Play nog steeds voor hen beschikbaar. Maar hoe zit het met het gevoel van nutteloosheid van je eigen smartphone, die gisteren kostte als een tweedehands Lada Granta, en vandaag verandert in een pompoen, wiens bestaan wordt vergeten door de maker op het moment dat je twee jaar oud wordt? Ik hou niet echt van deze aanpak, dus voorlopig blijf ik bij Chinese smartphones. En daar, zoals ze zeggen, we zullen zien.
