We merkten al dat er steeds minder goed geprijsde smartphones op de markt komen. Helaas zijn er geen tekenen dat deze trend snel zal keren.
Onlangs hadden we twee vrij belangrijke releases in de wereld van Android, die, ondanks dat het modellen van verschillende fabrikanten waren, dezelfde ontvangst hadden. Dat zijn natuurlijk de OnePlusa 8 Pro en Xiaomi Mi 10 Pro. Het algemene oordeel voor beide smartphones was in dit geval: het is duur. En niet alleen omdat de telefoons respectievelijk PLN 4.700 en PLN 4.400 kosten. Wat fans van de merken pijn heeft gedaan, is het feit dat de prijzen in één generatie met tientallen procenten zijn gestegen. Xiaomi’s voorganger, het Mi 9T Pro-model, versie 6/128, kostte in Polen 2.000 PLN. Als iemand dat wilde, konden ze de Mi 9 Pro 5G 12/256 uit China downloaden voor ongeveer 2.500 PLN. De sprong naar 4.400 PLN voor het nieuwe model kan voor velen erg pijnlijk zijn. Helaas zijn dergelijke veranderingen slechts het topje van de ijsberg, aangezien ontwikkelingen op de wereldwijde markten suggereren dat smartphoneprijzen in elke prijsklasse in een oogwenk omhoog kunnen schieten.
Productie gegijzeld door de politieke strijd
We hebben meer dan eens geschreven dat Chinese producenten het niet gemakkelijk hebben met betrekking tot Amerikaanse sancties. De situatie is bijzonder moeilijk voor de halfgeleidermarkt. Onze redactie-collega Krzysiek schreef er onlangs een zeer uitgebreide tekst over. Ik raad aan om het te lezen omdat het je in staat zal stellen een bredere context te krijgen van wat ik vandaag wil behandelen. Wat u moet weten, is dat in het geval van smartphones verschillende belangrijke bedrijven daadwerkelijk verantwoordelijk zijn voor de productie van componenten. Wat betreft de halfgeleiders waarmee Apple-, MediaTek-, Snapdragon- of HiSillicon-processors worden vervaardigd, deze worden vervaardigd door TSMC in Taiwan. En hoewel Taiwan zich buiten de VS bevindt, hebben de VS een belangrijke stem in wat er in de fabriek gebeurt, aangezien zowel de licenties als de ontwerptools voor de processor aan de rode, witte en blauwe kant zijn. Hierdoor kunnen ze andere bedrijven onder druk zetten, waardoor het Chinese HiSillicon de overstap naar het 3nm-productieproces kan vergeten.
Helaas voor ons heeft de regering-Trump gezegd dat ze het betreurt de verwarring over het coronavirus niet voor eigen doeleinden te gebruiken. En zo gebeurde het. The Wall Street Journal ontdekte dat correspondentie tussen het Witte Huis en Intel en TSMC fabrikanten onder druk zette om hun fabrieken naar Amerikaanse bodem te verplaatsen. Het argument is dat als Amerikaanse bedrijven hoe dan ook hun klanten zijn, het in het geval van een nieuwe pandemie gemakkelijker zou zijn om de continuïteit van productie en leveringen, evenals logistiek, te handhaven. En hoewel er enige logica in zit, ben ik ervan overtuigd dat er niets meer aan de hand is dan de wens van Trump om zijn belangrijkste concurrent, China, te verzwakken in een technologische oorlog. Het is al moeilijk voor de Chinezen om hun eigen componenten te maken (het meest populaire Chinese systeem heeft een 28nm-architectuur) en door fabrieken in hun omgeving te hebben, kunnen de VS ze ook afmaken, bijvoorbeeld door douanetarieven te manipuleren. Helaas betekent het volgende hoofdstuk in de handelsoorlog voor ons consumenten niets dan problemen. Fabrieken in de Verenigde Staten zullen veel hogere arbeidskosten hebben en dus hogere prijzen voor eindproducten. Daarom, en zonder douaneoorlog, zullen de prijzen van de verwerkers stijgen. Bovendien kan China op elk moment zijn monopolie op zeldzame aardmetalen gebruiken en de toegang tot andere landen beperken om wraak te nemen door de politieke beslissingen van de regering-Trump te ondermijnen.
Ecologie gaat er eindelijk toe doen
Als je de berichten van het pandemische front hebt gevolgd, heb je waarschijnlijk gehoord over hoe het coronavirus het ecologische evenwicht op korte termijn heeft hersteld. Aangezien we de klimaatcatastrofe nu iets sneller naderen, beginnen regeringen er eindelijk iets aan te doen. Of je het nu leuk vindt of niet, de populariteit van smartphones maakt de ecologische voetafdruk van de hele ICT-industrie behoorlijk groot. Volgens het Journal of Cleaner Production 2018-rapport weten we dat deze industrie in 2007 verantwoordelijk was voor 1 procent. van koolstofdioxide uitgestoten in de atmosfeer, is deze waarde in 2018 verdrievoudigd en zal naar verwachting oplopen tot 14 procent. anno 2020. Hieronder valt zowel de productie van consumentenelektronica als bijvoorbeeld het onderhoud van servers met diensten als Netflix of OneDrive.
En hoewel ik van mening ben dat sommige pro-groene activiteiten in lijn kunnen zijn met de wens om te profiteren van politiek kapitaal, is het slechts een kwestie van tijd voordat de ogen van politici zich tot smartphonefabrikanten wenden. Aangezien het al lang bekend is dat niets zo voordelig is voor Moeder Aarde als geldtransfers, ben ik van mening dat de Groene Belasting in de nabije toekomst zal uitbreiden van fossiele brandstoffen en auto’s naar telefoons en andere elektronische apparaten, en dit zal zich direct vertalen in groei prijzen. In een onstabiele post-coronavirus-economie kan een dergelijke belasting zeer wenselijk zijn om een uitgeputte overheidsbegroting te herstellen.
Lagere omzet = hogere marges
Zoals we allemaal weten, is de prijs van een telefoon op de plank compleet anders dan de prijs van de componenten die erin worden gebruikt. De waarde van de iPhone X door het prisma van zijn componenten is bijvoorbeeld iets meer dan PLN 1.700, terwijl het op de plank PLN 4.200 kost op de dag van de première. Waar komt dit bedrag vandaan? Het omvat niet alleen de productiekosten zelf, maar ook marketing, logistiek, R&D en natuurlijk de producentenmarge. Het waren de winsten van de iPhone X die de Apple-aandelen omhoogschoten, waarbij het bedrijf in 2018 een marktkapitalisatie van meer dan een biljoen dollar bereikte. Helaas, wat Apple deed, faalden anderen: de gegevens laten duidelijk zien dat mensen genoeg hebben van $ 1.400 telefoons .
Als fabrikanten geen dure telefoons verkopen, willen ze hun marges besparen op een andere prijsklasse. Aan de midden- en onderkant van de prijsklasse komt de winst uit het aantal verkochte apparaten. De komende maanden zullen cruciaal zijn voor telefoons in deze prijsklasse. Wat de marktstatistieken betreft, het ziet er niet erg goed uit, omdat iedereen behalve Xiaomi en Oppo een omzetdaling van enkele of zelfs enkele tientallen procenten optekende. Als deze twee producenten geen winst kunnen maken op het verkoopvolume, zullen ze hun marges moeten verhogen om de winstgevendheid van het bedrijf te behouden. En dit betekent dat we in het bereik van PLN 1000-1200 gemakken zoals frequentere schermvernieuwing of supersnel opladen kunnen vergeten.
In de bovenstaande tekst heb ik het nog niet eens gehad over hoe de smartphonemarkt op de lange termijn zal reageren op de dreigende werkloosheid en economische vertraging als gevolg van de aanhoudende lockdown. Een ding is zeker. Voor een tijdje zullen we de vlaggenschipspecificatie van PLN 2.500 moeten vergeten.
