Perceptie is realiteit, dat zeggen alle zelfhulpboeken. Is het echter waar? Ik bedoel, de wereld verandert afhankelijk van de waarnemer, tenminste, de kwantumtheorie vertelt ons dat. Dus hoe zit het met de fysieke wereld? Kunnen we dingen veranderen met perspectieftrucs, in wezen wensend dat dingen bestonden?
Nou, nee, niet in de echte wereld, maar in de wereld gecreëerd binnen Superliminal, dat is precies wat er kan gebeuren. Objecten kunnen tot bijna niets krimpen of zo groot worden dat je erop kunt vallen, en ze keren allemaal de trucs om die onze ogen met geforceerd perspectief op ons uithalen.
Als dat item eruitziet alsof het je over de muur houdt, is het waarschijnlijk en kan het over anders geblokkeerde paden worden gedropt. Heb je een ladder nodig om te klimmen? Geen probleem, pak die dobbelsteen, houd hem in de lucht en laat hem vallen. Vang het voordat het uit het zicht is en je hebt een blok ter grootte van een sprong om over te klimmen, of een nog groter object om dingen om te gooien.
Afbeelding: KnowTechie
Alles is vanaf het begin best ingewikkeld, en net als je aan een monteur went, draait het spel een beetje op. Je gaat van het ene droomscenario naar het andere door je eerst te realiseren dat in een droom niet alles is wat het lijkt, dan op een zijspoor te raken als sommige dingen letterlijk zijn wat ze lijken, en het dan weer fout te doen als het moet. neem een sprong in het diepe in wat alleen kan worden omschreven als “hé, ik had nooit gedacht dat het zou werken”.
Superliminal zit vol met leuke details, van geforceerde perspectieftrucs tot het trekken van blokken uit het niets, geforceerde humor en geforceerde ontsnappingsroutes. Hoewel je het waarschijnlijk in één keer kunt uitspelen, laat de korte speeltijd je niet afschrikken, net als een snelle film, zal Superliminal je de hele tijd aan het raden houden. Het achterlaten om iets anders te doen en er weer op terugkomen, lijkt bijna op vals spelen, waardoor je hersenen de tijd krijgen om de concepten die elke nieuwe kamer met zich meebrengt door elkaar te halen.
Afbeelding: KnowTechie
Ik dacht dat ik het over grafische kwaliteit moest hebben. Ik bedoel, ik wil het echt niet, sommige van de beste puzzelspellen aller tijden hadden vreselijke graphics, en ja, ik kijk naar jou Myst. Superliminal heeft umm, functionele graphics, met alles precies waar het zou moeten zijn, wat leuk is omdat het oplossen van sommige puzzels al moeilijk genoeg is zonder te moeten loensen om mooie graphics te zien.
Als je van games zoals het eerder genoemde Myst hield, of als je van sadistische puzzels in de trant van Portal houdt, dan is Subliminal een droom die uitkomt. En ja, dat bedoel ik letterlijk.
Houd je van dit soort puzzelspellen? Heb je hier enig idee van? Laat het ons hieronder weten in de comments of neem de discussie mee naar onze Twitter of Facebook.
Aanbevelingen van de redactie:
