“Hyacinth”, dat debuteerde op het Gdynia Film Festival, zorgde voor veel emoties, en nu kun je het bekijken op Netflix. Moet er niet een serie worden gemaakt in plaats van een film?
Piotr Domalewski keert terug met een nieuwe film die ons meeneemt in het verval van de Volksrepubliek Polen. De titel zou onmiddellijk moeten herinneren aan de periode 1985-1987, toen een grootschalige campagne van surveillance en vervolging van homoseksuelen werd uitgevoerd. Ze werden verwerkt, ondervraagd, gedwongen om belastende verklaringen te ondertekenen en er werden mappen op gelegd. In deze context vindt de actie van de film plaats, waarin de jonge politieagent Robert Mrozowski (Tomasz Ziętek) centraal staat. Hij is een ambitieuze en vastberaden man die een carrière voor hem open heeft staan. U hebt zojuist een gedegen onderzoek afgesloten, u bereidt zich misschien voor op het ontvangen van de onderscheiding en u krijgt een nieuwe zaak in handen.
Hij werkt samen met de oude decorontwerper Wojtek (Tomasz Schuchardt), die perfect in het kader van het systeem past. Roberts lucratieve vooruitzichten zijn niet alleen te danken aan zijn baan, maar ook aan zijn vader bij de veiligheidsdienst, die probeert te zorgen voor de toekomst van zijn zoon. Robert bereidt zich voor om naar de officiersschool te gaan en het lijkt in zijn eigen belang de dader snel te vinden. De man kan echter niet loslaten en zal, in tegenstelling tot zijn dierbaren, vechten voor de waarheid.
Onderzoek en persoonlijke zaken: Hyacint is geen klassiek misdaadverhaal
Kijkers die een klassiek misdaadverhaal verwachten dat zich afspeelt in een gedenkwaardige periode van de Poolse geschiedenis, zullen niet helemaal tevreden zijn. Onderzoek is niet het belangrijkste in “Hyacinth”, hoewel het de motor van de plot is. De figuur van Robert en zijn relatie met de nieuw bekende informant Arek (Hubert Miłkowski), die alles zal veranderen, is veel belangrijker. De jonge Mrozowski zal zijn vader en hoogwaardigheidsbekleders confronteren terwijl hij zijn onderzoek voortzet, en hem naar een plek leiden waarvan er geen weg meer terug is. Het kost kijkers misschien minder tijd om de zaak op te lossen dan voor Robert, dus de uitleg aan het einde van de film is niet zo schokkend.
Alles wordt bewaard in een vrij klassiek klimaat voor politiefictie: overdag vinden weinig scènes plaats en elk van de sets is doordrenkt met de sfeer van enkele decennia geleden. De precisie in de recreatie van het interieur maakt een krachtige indruk. daarom trekken veel shots de kijker naar binnen, zelfs als de personages niet met elkaar praten. Het is geen algemeen verschijnsel in Poolse films en ik kan het niet helpen dat ik bewonder hoe “Hyacinth” er geweldig uitziet op het scherm. Het spel van kleuren, lichten, ideeën voor shots in duet met het spel van Tomasz Ziętek en zijn volgelingen, Miłkowski, Kalita en Schuchardt, deden me bijna twee uur aan de tv gekluisterd. De muziek is sporadisch, delicaat, maar beïnvloedt de perceptie van individuele scènes. Alles lijkt niet onnodig uitgerekt of gecomprimeerd – het script is met dynamiek en precies het juiste gevoel naar het scherm overgebracht, maar…
Hyacint zou beter als serie kunnen zijn
Het is echter onmogelijk om de plot zelf in superlatieven te becommentariëren, omdat het verhaal teveel gebaseerd is op diagrammen en sjablonen en de verdwijnende draad van het onderzoek alles wegneemt. Het is echter duidelijk dat dit evenwicht tussen politie en persoonlijke zaken van begin tot eind wordt gehandhaafd. Aan samenhang geen gebrek, waardoor de film zichzelf trouw blijft, maar het is moeilijk om niet ontevreden te zijn over het onderwerp van het onderzoek en de complexiteit ervan.
In een grotere context gaat de film niet rechtstreeks in op de gebeurtenissen van de jaren 80, het stelt ons alleen in staat om enkele gegevens te kennen, waarvan de laatste in de vorm van ondertitels. Als gevolg daarvan begon ik me af te vragen of dit verhaal een serie verdiende die de omvang van de diensten beter zou laten zien, en ik keek naar meer getuigen van die gebeurtenissen. De afgelopen jaren hebben we van enkele makers miniseries ontvangen, dit zijn uitgebreide versies van films, dus in het geval van “Hyacinth” zou dit gunstig kunnen zijn voor de titel en het verhaal.
