Online daten heeft een nieuw niveau bereikt, vooral de pandemie heeft hen geholpen; niet alleen waren mensen voorheen volledig lui om zich op openbare plaatsen te verzamelen, maar nu is dit absoluut niet nodig. De afstand bereikte niet alleen het zakelijke veld, maar ook het veld van interpersoonlijke relaties. Ja, het is handig en helpt een relatie in twee slagen op gang te brengen, maar ik denk dat het ons alleen maar helpt de psyche te doden en onszelf te vernederen. Waarom gebeurt het?
Meer recent, letterlijk 5 jaar geleden, gingen we rustig openbare plaatsen binnen, we waren niet bang om met een andere persoon van het andere geslacht te praten. Communicatie heeft mensen te allen tijde verenigd, ze waren er niet bang voor. Of nu: niemand kent iemand, niemand kent elkaar persoonlijk. “Kom haar zien, kijk, ze is eenzaam en verveelt zich!” – Ik vertelde het mijn vriend toen we in het park bij de universiteit zaten. Toen weigerde hij, verwijzend naar zijn onzekerheid en angst voor afwijzing door het meisje, en nu doet hij dat niet, want… waarom? Er is immers een soort Tinder, kwam hij binnen, beantwoord en er is geen probleem.
Steeds vaker ontmoet ik jonge mensen in parken, cafés, eindeloos uitsteken op smartphones – het is voor hen gemakkelijker om online te communiceren en elkaar te ontmoeten dan in het echte leven. Het is onwaarschijnlijk dat hij nu een ontmoeting met een meisje zal benaderen; ze zal denken dat je een bedrieger bent of dat je haar telefoon wilt stelen of, God verhoede, zelfs een kroondrager. Vooral het laatste punt zorgde voor brandstof op het vuur: ze zeggen dat een vreemdeling in het echte leven ziek en besmettelijk kan zijn, en als ze elkaar online ontmoeten, dan is dit tussen haakjes. Dit is dezelfde dubbele standaard als het verbieden van nachtwerk in bars en restaurants: het coronavirus verspreidt zich alleen ‘s nachts!
Letterlijk ongeveer 7 jaar geleden was internetdating onbeleefd; werd als vreemd beschouwd, een teken dat insolventie en strakheid. In 2021 is dit geen schande, erger nog, het is nu de norm. Herinner je je de laatste keer dat je elkaar ontmoette? Brengt online daten je positieve emoties en wordt het onvergetelijk? Twijfelachtig. Naast het feit dat ze ons een beetje gelukkiger maken. Maar over toepassingen die ons leven verbeteren, schrijven we regelmatig in onze Yandex.Zen – abonneer je!
Tinder-achtige apps beïnvloeden ons zelfrespect, net als Instagram, waar van tijd tot tijd foto’s en verhalen verschijnen van onze vrienden die zogenaamd een succesvol leven leiden. Door dergelijke diensten te gebruiken, vergelijken we onszelf onbewust met anderen: iemand is langer, mooier, jonger, verzorgder dan wij. Zowel jongens als meisjes zijn complex: uit een Amerikaans onderzoek blijkt dat mensen die de app gebruiken een lager zelfbeeld hebben dan degenen die ze in het echte leven kennen. Stop! Maar nu leert bijna niemand elkaar in het echt kennen, en degenen die dit eerder hebben gedaan, zijn online gegaan. Het blijkt dat ze zelf hun zelfrespect verpesten? Helemaal juist.
Tinder en Instagram lijken erg op elkaar, ik kan voor mezelf zeggen dat na regelmatig gebruik van de tweede, ik problemen kreeg met mijn eigenwaarde, ook al probeer ik voor mezelf en mijn dieet te zorgen. Maar ik voel me veel beperkter dan 6-7 jaar geleden, zelfs in de gewone communicatie met mensen. Volgens de studie begonnen dating-app-gebruikers zichzelf en hun uiterlijk kritisch te evalueren, en begonnen ze ook de waarde van hun leven in twijfel te trekken; dit is zo’n teleurstellend resultaat. algemene vooruitgang…
Tinder en dergelijke maken mensen verslaafd aan swipes; het is veel gemakkelijker om kandidaten in de app te zien door je vinger naar links en rechts te bewegen. Voor veel gebruikers creëert dit een gevoel van comfortzone: waarom zou je je soft skills trainen in communicatie, als je alles tegelijk kunt krijgen? Ik vond een vreemdeling naast hem, keek naar zijn foto, ontdekte zijn leeftijd, veegde met mijn vinger – hoera, toeval! Deze polygamie doodt menselijke relaties bij de wortel, hoewel het tijd bespaart. Maar ons brein begint aan zo’n eenvoudig pad te wennen en zoekt niet langer een ingewikkeld pad; dit geldt niet alleen voor kennissen, maar ook voor eenvoudige live menselijke communicatie. U hoeft niet langer iemand persoonlijk te ontmoeten, telefonisch te communiceren, gewoon te schrijven, een spraakbericht te sturen. U hoeft niet nog een keer het huis uit.
Dating-apps, met hun beloningssysteem voor wedstrijden, zijn de gemakkelijkste manier om plezier te zoeken zonder negatieve emoties. Dankzij hen zijn we constant op zoek naar de goedkoopste manier om high te worden, en dan raken we verslaafd, dit is een echte verslaving, niet erger dan drugsverslaving. alleen digitaal. Al die onduidelijkheid met online daten doet me denken aan een aflevering van “Rick and Morty”, toen de zus van Morty Smith tot 6 “betekenissen” van haar leven op één dag vond! Deel uw mening over dating-apps met ons; daar hebben we een handige Telegram-chat voor.
Er is een gemakkelijkere manier om niet verslaafd te raken: het is om je online aanwezigheid te doseren en de maat te voelen, en je hersenen niet de hele dag te verstoppen. Als zulke communicatie je plezier geeft, slecht bier – In gezondheid, zoals ze zeggen, is het belangrijkste dat je het leuk vindt. Maar onthoud dat het vroeg of laat uw geestelijke gezondheid zal beïnvloeden. Probeer meer te communiceren en offline kennis te maken – dit is de beste vervanging voor idiote swipes.
