Er lijkt geen einde te komen aan mijn ontmoetingen met mensen die het belang van online privacy afdoen als triviaal en onnodig.
Het argument achter dit alles is dat ze, als gewone burgers, niet over zeer gevoelige informatie beschikken die geheim moet worden gehouden voor hackers of bewakingsprogramma’s van de overheid. Het slaat de plank volledig mis. Het is ook een teken van het gebrek aan aandacht voor wat er toe doet in de online wereld. We hebben privacy online net zo hard nodig als in de echte wereld. De vraag of hij iets te verbergen heeft, is uitgesloten.
Wanneer we verschillende soorten accounts aanmaken in verschillende online diensten, vormen we noodzakelijkerwijs een netwerk van onze online identiteit, die onze sociale netwerken, e-mail en bankrekeningen met elkaar verbindt. Een enkel compromis van een van deze zal ongetwijfeld leiden tot een massale inbreuk op onze meest kritieke activa in het digitale tijdperk.
Het betekent ook simpelweg dat we toezichtprogramma’s van de overheid, zoals die van de Amerikaanse National Security Agency, toestaan om ons te blijven bespioneren zonder dat we weten of bewust zijn van de gegevens die ze van gebruikers halen. De NSA zei dat ze alleen de nationale veiligheid als haar functie wil behouden. Maar er is zeker een manier om dit te doen zonder de privacy van mensen in gevaar te brengen, zoals beschreven in het vierde amendement.
Enquêtes laten ook een sombere kijk op beveiliging zien, omdat gebruikers niet op de hoogte zijn van de beste werkwijzen hiervoor. De vectoren van deze surveillanceprogramma’s zijn de bedrijven waaraan we onze gegevens vrijwillig verstrekken, zoals e-mailproviders (Google, Yahoo, Microsoft), sociale netwerken (Facebook, Twitter) en online datingsites, om er maar een paar te noemen. Van hen vragen overheden om hun persoonlijke identificatiegegevens.
En elk kwartaal publiceren deze bedrijven rapporten over gegevensverzoeken van overheden over de hele wereld. Met elk rapport na rapport is er een merkbare toename van de aantallen, waaruit blijkt hoeveel overheden geïnteresseerd zijn in uw privégegevens.
Waarom gebeurt het? Deze internetbedrijven kennen namelijk enorme hoeveelheden gegevens over uw persoonlijke en privéleven, uw interesses (via uw online zoekopdrachten) en activiteiten (via datalogs en browsegeschiedenis). Je hebt niets te verbergen voor deze internetgiganten. Hoe kwamen ze aan die informatie over jou? Dat is nadat je ze vrijwillig hebt overgedragen.
Of die bedrijven het nu toegeven of niet, het valt niet te ontkennen dat daar het grootste deel van hun winst vandaan komt, en het is ongelooflijk dat ze doen alsof ze veel om onze privacy geven.
