LG’s LF652V-reeks smart-tv’s staat aan de top van zijn Full HD-reeks. Je krijgt niet het eersteklas standaardontwerp, geavanceerde beeldverbetering of OLED-technologie die je zou krijgen in het Ultra HD-assortiment van LG, maar het wordt in ieder geval geleverd met LG’s nieuwste WebOS 2.0 smart TV-systeem. Het model dat we hebben getest was de 50-inch 50LF652V, maar er zijn ook varianten van 55-inch (55LF652V) en 42-inch (42LF652V) beschikbaar. Je zou verwachten dat de algehele beeldkwaliteit over het hele bereik vrijwel hetzelfde zou zijn.
De 50LF652V heeft een ingetogen ontwerp, met slanke donkerzilveren randen en een enkele middenstandaard. Het is niet bijzonder indrukwekkend, maar het zou geen problemen moeten hebben om in je woonkamer te passen, en dankzij de middenstandaard zal het graag op elke soundbase zitten die je ermee wilt combineren.
Het heeft ook veel ingangen. Er zijn drie HDMI-poorten aan de zijkant, met drie USB2-poorten en een gemeenschappelijk interface-slot. Aan de achterkant heb je de Freeview HD-antenne-ingang, SCART-, component- en composietconnectoren, een S/PDIF optische audiopoort en een 3,5 mm audio-uitgang. Netwerkconnectiviteit komt van ingebouwde Wi-Fi en een RJ45-connector.
Wil je iets anders? Bekijk onze beste tv’s om te kopen in 2016
LG’s WebOS smart TV-software is nog steeds een van onze favoriete smart TV-besturingssystemen op het gebied van ontwerp, hoewel er nog steeds een aantal updateservices ontbreken in de nieuwe WebOS 2-interface.Uit de doos krijg je BBC iPlayer, YouTube, Wuaki .tv , Netflix, Amazon Video, Google Play Movies & TV, NowTV (momenteel exclusief voor LG) en Demand5 (binnenkort My5). All4 en ITV Player ontbreken echter, wat een beetje irritant is, maar geen dealbreaker, omdat dit gemakkelijk kan worden verholpen door een Chromecast van £ 30 te kopen en vrijwel elke media-app die je maar kunt bedenken te casten.
De algehele WebOS 2.0-ervaring is net zo goed als altijd; de interface is helder, kleurrijk en vrij van bugs, en er zijn tal van extra functies, waaronder Miracast en Intel WiDi om draadloos inhoud van andere apparaten naar de tv te casten. Onze enige klacht is dat de instellingenmenu’s zich niet zo goed gedragen als de rest van het besturingssysteem. Het is traag en behoorlijk onhandig, wat aanpassingen een beetje lastig maakt. Dat gezegd hebbende, als je de tv eenmaal naar wens hebt ingesteld, hoef je waarschijnlijk niet al te veel tijd in die menu’s door te brengen.
De EPG kan ook beter. Zo is er een Freeview HD-tuner, maar maakt LG geen gebruik van het Freeview Play updatesysteem, waardoor je eerder uitgezonden programma’s niet uit de EPG kunt selecteren en direct in de bijbehorende applicatie kunt openen. Het is ook onduidelijk hoe de ‘aanbevolen shows’ die in de zijbalk van het Live Menu verschijnen, worden geselecteerd, aangezien hij erg geïnteresseerd leek in het kijken naar Take Me Out en Birds of a Feather op een doordeweekse middag.
We zijn grote fans van hoe de tv omgaat met externe ingangen. Telkens wanneer een externe bron is ingeschakeld, suggereert de tv dat je misschien naar die bron wilt overschakelen, wat veel gemakkelijker is dan ernaar te zoeken in menu’s. De bronnenlijst toont ook alleen de bronnen die daadwerkelijk zijn ingeschakeld, wat helpt om de interface schoon en netjes te houden.
Hoewel de gebruikersinterface kleurrijk en gebruiksvriendelijk is, hadden we bedenkingen bij de algehele beeldkwaliteit van de tv. Het eerste en meest verrassende probleem is het slechte beheer van bewegingstrillingsreductie. We hebben nog nooit eerder een probleem gehad met de TruMotion-instelling van LG en het inschakelen van TruMotion verwijderde alle schokkerige bewegingen uit onze testbeelden, inclusief de interstellaire docking-scène. Het leidde echter tot vreselijke artefacten, waardoor de bewegende objecten in kwestie hun definitie verloren en af en toe opgingen in de achtergrond.
