Een vaak herhaalde uitspraak die bijna vanzelfsprekend klinkt, zegt dat jonge mensen technisch begaafd zijn, bijna elk apparaat kunnen bedienen door het simpelweg in hun hand te houden, en in dit opzicht capabeler zijn dan de oudere generatie, zelfs als we het hebben over. over technologiespecialisten…
Een vaak herhaalde uitspraak die bijna vanzelfsprekend klinkt, zegt dat jonge mensen technisch begaafd zijn, bijna elk apparaat kunnen bedienen door het simpelweg in hun hand te houden, en in dit opzicht capabeler zijn dan de oudere generatie, zelfs als we het over hebben. over technologiespecialisten. Maar heeft dit terugkerende cliché iets met de waarheid te maken? Is de jeugd van tegenwoordig echt technisch begaafd? Er zijn veel aanwijzingen dat dit niet waar is.
Zoals u weet, leren mensen op jonge leeftijd veel gemakkelijker. Kinderen vinden het gemakkelijk om nieuwe dingen te leren. Ze zijn niet bang voor nieuwe dingen, want voor hen is alles nieuw en interessant tegelijk. Het ligt dus voor de hand dat als iemand van jongs af aan met een bepaalde technologie te maken heeft gehad, deze intuïtief eenvoudig te gebruiken is, bijvoorbeeld via een computer, telefoon of tablet. Gemak dat oudere mensen lang of nooit moeten werken. Maar maakt dit van de jongere generatie specialisten die hun vak beter kennen dan hun oudere collega’s? Niet noodzakelijk, of zeker niet vanwege de machine en het simpele feit dat je geboren bent na 1990 of zelfs in de jaren 2000.
Marc Scott, een professor in zoiets als onze computerwetenschap, laat in zijn erg lange blogpost (ik raad je aan dit te lezen) aan dat jonge mensen tegenwoordig niet echt met computers kunnen omgaan. Het beweegt zich alleen in gesloten ecosystemen die zijn opgesteld door fabrikanten zoals Apple, Google of Microsoft. Je kunt veel verschillende dingen doen, maar alleen het opnieuw installeren van het besturingssysteem is eng, om nog maar te zwijgen van het zelf vervangen van de schijf of het RAM-geheugen.
‘Dus wat leer je?’ vroeg hij terwijl hij aan zijn presentatie werkte.
‘Informatica,’ antwoordde ik.
“Oh… ik denk dat je tegenwoordig moet ontdekken dat kinderen meer weten over computers dan leraren…”.
In het oorspronkelijke artikel staan veel praktijkvoorbeelden, dicht bij mij, van het falen van de hedendaagse jeugd om relatief eenvoudige taken uit te voeren die kinderspel lijken voor computergebruikers die in de jaren zeventig en tachtig zijn geboren. Technologie heeft ons lui gemaakt. In mijn column van gisteren over de keuze tussen een laptop en een tablet had ik het over de intuïtie van tablets, wat hun grote voordeel is. In mijn commentaar gaf ik het voorbeeld van Afrikaanse kinderen die niet kunnen lezen, maar hebben geleerd de tablet zelfstandig te gebruiken, zonder instructies of demonstraties van hun verzorgers.
Marc zegt dat er altijd een groep mensen is die geïnteresseerd is in nieuwe technologieën en geeft het voorbeeld dat voordat iedereen zijn auto kon repareren, en tegenwoordig bellen ze zelfs de pechhulp om een wiel te verwisselen. Ook dat ligt voor de hand, maar ik verschil van Marc in de conclusies die hieruit getrokken kunnen worden. Marc wil als professor informatica een generatie hackers creëren die verder kan gaan dan de kaders die de fabrikanten opleggen en niet door hen gemanipuleerd kan worden. Volgens Scott is de wereld zodanig dat iedereen een open systeem kan installeren en met grote vrijheid door de complexiteit ervan kan navigeren. Interessant en, op zijn eigen manier, mooi inzicht… maar ik ben het er niet mee eens. Ik beschouw het als een utopie waar, in plaats van veel verschillende specialisten, iedereen hetzelfde weet.
Het is niet verrassend dat hoe groter de groep mensen die een bepaalde technologie gebruikt, hoe meer hobbyisten en leken er zijn. Je moet je afvragen of deze popularisering van technologie ervoor zorgt dat mensen steeds minder weten, ze in zekere zin met stomheid geslagen zijn, of vice versa, richt de steeds meer beschikbare technologie zich op mensen die anders nooit aanwezig zouden zijn? Een kwestie van oorzaak en gevolg, en het laatste antwoord is voor mij juist.
Laten we teruggaan naar het voorbeeld van de auto, even weglatend dat het in de huidige auto’s niet logisch is zonder een diagnostische computer, alleen een schroevendraaier en een hamer. Willen we een samenleving creëren waarin iedereen monteur is, zijn auto weet te repareren, de ontsteking af te stellen, de druk in de brandstofinjectoren en de compressieverhouding van de zuigers te controleren? Als je zus, moeder of oma chauffeur is, moeten ze natuurlijk van deze problemen op de hoogte zijn, althans volgens Scott, die wil dat iedereen meer weet over computers dan oppervlakkigheid. Klinkt een beetje gek op dit moment, niet?
Natuurlijk hebben computers meer voordelen dan auto’s, omdat ze meer gebieden van ons leven bestrijken dan auto’s die alleen voor transport worden gebruikt. Het gaat om het zorgen voor je eigen veiligheid en privacy, het verkrijgen van op de een of andere manier manipuleerbare informatie, betalingen, aankopen, contacten met andere mensen, internetbedrijven, etc. Enige kennis is echt nodig, zoals het kennen van de veiligheidsregels bij het oversteken van de straat. Maar gaat het echt om het opnieuw installeren van het besturingssysteem en het oplossen van technische problemen? Is de hulp van specialisten, zoals met de hulp van monteurs, echt een laatste redmiddel en is het rationeel? Met andere woorden, wegen de voordelen van deze aanpak op tegen de nadelen?
Als ik de vraag in de titel beantwoord, denk ik dat de belangrijkste reden voor de populariteit van personal computers, smartphones en tablets tegenwoordig, afgezien van de noodzaak om ze in de moderne samenleving te gebruiken, de intuïtie van het gebruik is. Het feit dat een tweejarige de tablet oppakt en de games die hij leuk vindt na een paar uur start, is een geweldige prestatie vergeleken met het leren typen van commando’s op een zwart scherm. Omdat ik ouder was dan mijn zoon, moest ik mijn vader nu vragen om commando’s voor me te schrijven om mijn favoriete spelletjes te starten, omdat hij leerde schrijven en lezen. Sommige herhaalde ik mechanisch, zonder het te begrijpen. Technologie is menselijker geworden en daarom is het gebruik ervan wijdverbreid. Mijn grootmoeder zou vandaag geen e-mail en Skype gebruiken als ze commando’s in DOS moest invoeren, zo simpel is het. Daarom denk ik als UX- en UI-liefhebber dat een service die kan afzien van instructies bij het eerste contact een groot voordeel en prestatie is, het bespaart tijd en is een punt van trots voor de interface-ontwerper. Niet iedereen hoeft monteur te zijn en er is geen dwang voor iedereen om dat te worden.
Kortom, de nieuwe generatie is bekend met nieuwe technologieën omdat ze een essentieel onderdeel van hun leven zijn, maar ze zijn geenszins geboren met magische vaardigheden om technologie te gebruiken, en kennis die verder gaat dan de meest voorkomende gebruiksscenario’s vereist specifieke kennis. Zelfs het gebruik van een VPN of het instellen van een proxy, om nog maar te zwijgen van de meer geavanceerde dingen. Het heeft geen zin om de valse stelling te herhalen dat het het vermogen is van de jonge mensen van vandaag om de tablet te gebruiken. Dit krediet gaat naar de fabrikant van de hard- en software. Tegelijkertijd is daar niets mis mee, want het is de natuurlijke gang van zaken. Net als bij regelgeving moet verplichte kennis beperkt blijven tot oordeelkundig en redelijk veilig gebruik van nieuwe technologieën, de rest is een kwestie van keuze en belangen.
De afbeeldingen komen van de sites: aei-ideas.org; ZDNet; pcarizona.com; mikebrandlyveilingmeester; Washington Post.
