Al twee jaar lopen cameratelefoons voorop in trends op de smartphonemarkt. Dit was redelijk verwacht, aangezien de prestatierace al lang opraakt, maar mobiele fotografie heeft een nieuwe ronde van populariteit gekregen. Ik heb nooit echt van fotografie gehouden, maar dit jaar alleen al heb ik meer dan tweeduizend foto’s gemaakt. Zonder twijfel zijn er voor elke succesvolle foto in mijn bibliotheek vijf mislukte, maar interessant genoeg is er geen enkele video bij.
Screenshots, foto’s van eten, verkeerd bevestigde artikelen, die ik rapporteer aan bezorgers, defecte artikelen, foto’s die ik voor onderzoek naar online winkels heb gestuurd, documenten, willekeurige frames, het is niet duidelijk hoe ze in mijn geheugen verschenen. Over het algemeen is alles aanwezig. Over het algemeen kun je op basis van mijn foto’s volgen wat ik aan het doen was, waar ik was, wat ik at, wat ik kocht en hoeveel ik verdiende. Hiervoor hoefde ik echter geen enkele video op te nemen, waaruit ik tot de conclusie kwam dat ik echt geen videocamera op mijn smartphone nodig heb.
Android-video-opname
Nee, natuurlijk, als je door mijn Google Foto’s bladert, vind je misschien een video of twee. Maar ten eerste dateert de laatste van 23 november, ten tweede is het niet voor mij geregistreerd en ten derde heeft het geen praktische waarde en kan het gemakkelijk worden vervangen door een foto. Nu ik me afvraag waarom ik ineens een video heb toegevoegd in plaats van een foto, kan ik deze vraag niet beantwoorden. Dit betekent dat ik gewoon geen videocamera nodig heb en ook zonder zou kunnen, zodat ik me beperk tot het maken van een foto.
Ik begrijp dat veel mensen een videocamera nodig hebben. Sommigen schrijven hun kinderen ter herinnering, anderen posten verhalen op Instagram, anderen gebruiken een smartphone als videorecorder, enz. Over het algemeen zijn er veel scenario’s om een videocamera op een smartphone te gebruiken. Een ander ding is dat ik niet de enige ben, en er zijn waarschijnlijk veel mensen die alleen foto’s maken met hun eigen camera. Toen begon ik na te denken en realiseerde me dat er echt veel van dergelijke functies zijn die ik niet gebruik.
Video-opnameNachtthemaSchermopnameFlash / zaklampGoogle Play ProtectSnel opladenUpdates
Modulaire Android-smartphone
Dit is wat in de eerste minuut in me opkwam, zodra ik erover nadacht. Deze gedachte werd echter meteen vervangen door een andere: waarom zou ik eigenlijk betalen voor wat ik niet gebruik? Immers, wanneer ik een auto koop, geeft de salon mij de mogelijkheid om een automaat of mechanisch te kiezen, parkeersensoren te installeren of niet, een verwarmd stuur te voorzien of niet, welk type motor mijn voorkeur heeft, enz. Dit wordt configuratie genoemd en ik wil echt de mogelijkheid hebben om de functionaliteit te configureren, door alleen te kiezen wat je nodig hebt, het verscheen op smartphones.
Ik herinner me het concept van modulaire smartphones en het heeft echt geen invloed gehad op consumenten. Dit gebeurde hoogstwaarschijnlijk vanwege de hardware-oriëntatie van de modules. Maar als fabrikanten op het idee zijn gekomen om de mogelijkheden van hun apparaten door software te beperken, zodat gebruikers ze kunnen ontgrendelen als dat nodig is. Snel opladen nodig? Betaal vriendelijk. Wil je een video opnemen? Ga je portemonnee halen. Fabrikanten zouden dus elke functie kunnen verkopen, het aan het werk kunnen zetten en er ten eerste geld mee kunnen verdienen, en ten tweede de consumenten een keuze kunnen geven.
