Op 1 juli 2020 wordt in Rusland de zogenaamde wet op Russische software van kracht. Technisch gezien is dit geen op zichzelf staande wet, maar gewoon wijzigingen van de reeds bestaande wet “Over de bescherming van consumentenrechten”, maar niemand noemt het zo. Hier is echter niets verrassends. Want wie kan er in het algemeen belang hebben bij eventuele wijzigingen? En in de bewoording “over Russische software” staat iets categorisch en compleet met een klein spoor van repressie. Maar blijkbaar geloven de smartphonefabrikanten zelf, die het doelwit zijn van de nieuwe wijzigingen, helemaal niet dat ze tot iets buitengewoons worden gedwongen.
In navolging van Samsung en Xiaomi heeft Huawei zich bereid verklaard om de mogelijkheid te bieden om Russische software vooraf op zijn smartphones te installeren, zoals vereist door de lokale wetgeving. Het is waar dat Huawei, in tegenstelling tot de eerste twee die het ermee eens waren, precieze bewoordingen in zijn verklaringen liever vermijdt, waarbij het opmerkt dat het nog steeds streeft naar een oplossing die optimaal is voor alle marktdeelnemers. Dit betekent waarschijnlijk dat de Chinezen aan meerdere scenario’s tegelijk werken, aangezien de wet nu niet bepaalt wie verantwoordelijk is voor de installatie.
Wie zal Russische software installeren?
Ondanks het gebrek aan details, bevestigden Huawei-vertegenwoordigers hun bereidheid om samen te werken met Russische softwareontwikkelaars, die in feite kunnen worden geacht in te stemmen met de pre-installatie. Daarnaast is het nog niet helemaal duidelijk wie de wetgever precies gaat verplichten om de mogelijkheid om binnenlandse software te installeren te waarborgen. Nu kan het zowel de fabrikant zelf als de distributeur zijn die de merkproducten van het merk in de Russische Federatie distribueert, en zelfs retailers van Huawei’s retailpartners.
Maar hoogstwaarschijnlijk zal Huawei zelf deelnemen aan de pre-installatie, omdat het in zijn belang is om de goede werking van Russische applicaties op zijn apparaten te waarborgen. Immers, als alle andere fabrikanten toegang hebben tot de mobiele diensten van Google, op basis waarvan bijna alle software voor Android werkt, moet Huawei genoegen nemen met zijn eigen ontwikkelde diensten, waar zo’n 50 duizend applicaties compatibel mee zijn. Als een bedrijf daarom wil dat de software van lokale ontwikkelaars goed werkt en gefrustreerde gebruikers hun smartphones niet terugbrengen naar de winkels, zal het alles zelf moeten doen en zijn best moeten doen.
Wat is het risico van het installeren van Russische software?
Over het algemeen verliest Huawei, door de pre-installatie van Russische software te accepteren, echt niets. Het heeft geen eigen messenger, het heeft geen eigen kaarten en zelfs de Huawei Pay-betaalservice, die het bedrijf een tijdje geleden lanceerde, werkt niet in Rusland. Daarom zal het installeren van Mir Pay en andere gerelateerde applicaties zoals Yandex.Maps, waar Huawei waarschijnlijk op zal wedden, het niet van de winst beroven, maar alleen het spel spelen, omdat het bedrijf er niet in is geslaagd een gemeenschappelijke taal te vinden met de Amerikaan software. aanbieders.
Tot op heden hebben slechts drie bedrijven hun bereidheid bevestigd om Russische software vooraf te installeren. Ik twijfel er echter niet aan dat tegen de tijd dat de wet van kracht wordt, degenen die hun toestemming nog niet hebben uitgesproken, dit gewoon zullen doen zonder verklaringen. In feite is er voor Android geen verschil welke software je moet installeren, terwijl iOS, vanwege zijn openheid, hier problemen mee kan veroorzaken. Daarom wordt het interessanter om Apple in de gaten te houden, dat volgens de wet NFC op zijn iPhones zal moeten openen voor Mir Pay, en dus voor alle andere betaaldiensten.
