HTC OneX+

Niet te verwarren met de HTC One, de One X+ is de update van de ooit uitstekende HTC One X. Op het eerste gezicht lijkt er weinig veranderd. Het heeft nog steeds een groot 4,7-inch scherm met een resolutie van 1.280 x 720 en is precies dezelfde grootte en vorm als voorheen. Het is een beetje zwaarder dankzij de grotere batterij van 2.100 mAh, maar slechts 5 g, en het maakt het zeker niet minder comfortabel of gemakkelijk vast te houden. Het met rubber afgedichte chassis biedt ook een goede hoeveelheid grip, maar het is nog steeds groot genoeg voor gebruik met één hand.

Het belangrijkste verschil zit in de hardware. Er is nu dubbel zoveel opslagruimte dankzij de 64 GB interne opslagruimte, wat geweldig nieuws is omdat er geen microSD-kaartsleuf is. Het heeft ook een snellere 1,7 GHz quad-core Nvidia Tegra 3-chip en 1 GB RAM.

De extra kloksnelheid maakte echter niet veel uit in onze SunSpider JavaScript-benchmarks. Met Chrome voltooide het de test in 1.698 ms, wat redelijk gemiddeld is en iets minder dan de duurdere HTC One. In de praktijk betekende dit dat we de startpagina van BBC News in iets minder dan vier seconden konden weergeven, en het voelde erg pittig en responsief tijdens dagelijks gebruik, vooral bij het laden van websites met veel afbeeldingen.

Waar de One X+ niet zo snel is, zijn de 3D-grafische mogelijkheden. Op de Ice Storm-benchmark van 3DMark scoorde het in totaal 4274, wat zich ruwweg vertaalt naar een gemiddelde van 22 fps. Dit is nog steeds een behoorlijk indrukwekkende score voor een telefoon uit het middensegment, maar het haalde geen 9 fps toen we de meer veeleisende Ice Storm Extreme-test uitvoerden. High-end telefoons hebben in deze tests respectievelijk ongeveer 50 fps en 25 fps gehaald, maar alleen de meest veeleisende games in de Google Play Store zullen van deze extra kracht moeten profiteren, dus je zou geen probleem moeten hebben met het spelen van 2D Flash-games.

We hielden ook van het grote, heldere scherm. De 720p-resolutie betekende dat we nog steeds moesten inzoomen op desktopwebpagina’s, maar het responsieve touchscreen was een genot om te gebruiken en het stotterde niet over tekst of afbeeldingen tijdens het inzoomen. Zwart was niet bijzonder diep, maar de kleuren waren rijk en levendig met helder, helder wit. Zoals bij de meeste LCD-schermen, zijn de contrastniveaus nog steeds niet zo goed als die van een AMOLED-scherm, maar we hadden heel weinig klachten.

We waren blij om te zien dat het scherm de algehele levensduur van de batterij van de telefoon ook niet verbruikte, aangezien we er in onze video-afspeeltests iets meer dan 11 uur in slaagden met het scherm ingesteld op halve helderheid. Dit is een mooie score en twee en een half uur langer dan de HTC One onder dezelfde omstandigheden.

Terwijl zijn voorganger een van de meest geavanceerde smartphones van vorig jaar was vanwege de vroege adoptie van Android 4.0, heeft HTC dit keer relatief weinig met het besturingssysteem gedaan. Het draait Android 4.1.1 met HTC’s Sense 4+ interface, maar HTC heeft bevestigd dat de nieuwe Sense 5 UI (momenteel op de HTC One) beschikbaar zal zijn via een update in de komende maanden.

Voorlopig behoudt de Sense 4+ echter zijn traditionele minimalistische uiterlijk met vijf startschermen, die kunnen worden uitgebreid tot zeven, om je apps te huisvesten. Het is een beetje schoner en netter dan Sense 4. Met Android 4.1.1 komt Google Now. Dit vervangt de Google Zoeken-app door een pak inzichtkaarten waarmee u direct toegang hebt tot weersvoorspellingen, verkeers- en reisrapporten en uw eigen afspraken, naast andere nuttige stukjes informatie.

Als u de startknop ingedrukt houdt, gaat u ook rechtstreeks naar Google Now, zodat u niet door startschermen hoeft te vegen om het te vinden. HTC’s Media Link HD-functie staat ook hoger in het instellingenmenu, waardoor je je inhoud draadloos kunt delen op een compatibele HDTV, maar je hebt een apart Media Link HD-apparaat nodig om hiervan te profiteren.

Sense 4+ verhuist naar de One X+ camera. De algehele interface heeft slechts een paar kleine aanpassingen ondergaan, maar het is een veel netter en gebruiksvriendelijker ontwerp. De schakelknop van de camera neemt nu een plek in de zijbalk in plaats van te worden verborgen in het instellingenmenu, en de zoomschuifregelaar bevindt zich nu aan de zijkant van het scherm naast de sluiterknop op het scherm en de ontspanknop.

Er zijn geen verbeteringen aangebracht aan de 8-megapixelsensor op de camera aan de achterzijde, maar de camera aan de voorzijde is geüpgraded naar een iets hogere 1,6-megapixelsensor. Met HTC’s speciale imaging-chip kun je ook 6-megapixel foto’s maken terwijl je HD-video opneemt, en als je de ontspanknop ingedrukt houdt, kun je een reeks snelle opnamen maken.

Over het algemeen waren we onder de indruk van onze testfoto’s. Er was een beetje ruis in de achtergrond van onze buitenopnamen, maar ze waren vol details en levendige kleuren. Onze binnenopnames waren zelfs nog beter. Er was nog wat ruis zichtbaar op de achtergrond, maar de beelden waren zelfs bij weinig licht scherp. Even indrukwekkend waren de videomogelijkheden, aangezien onze testbeelden er scherp en schoon uitzagen in verschillende lichtinstellingen. Het had echter moeite om dit detailniveau te behouden toen we de lichten uit deden, en onze testvideo werd onder deze omstandigheden veel waziger en luidruchtiger.

De HTC One X+ is een uitstekende telefoon, maar hij is niet langer de pionier die zijn voorganger ooit was. Er is heel weinig aan te merken, maar nu hij is ingehaald door de HTC One als de vlaggenschiptelefoon van HTC, is de One X+ gewoon niet zo wenselijk. Voor deze prijs hadden we een meer uitgesproken verbetering verwacht, en de uitstekende Sony Xperia SP is de beste koop.