De HTC Desire heeft een goede naam, want hij staat waarschijnlijk bovenaan het verlanglijstje van elke Android-fan. Met een 3,7-inch AMOLED-scherm, een 1GHz-processor, een 5-megapixelcamera en ruimte voor maximaal 32 GB aan opslagruimte, heeft het de specificaties om te wedijveren met alles wat momenteel op de markt is.
De belangrijkste kenmerken lijken erg op Google’s Nexus One, wat niet verwonderlijk is aangezien HTC beide telefoons maakt. Er zijn echter een paar verschillen: in tegenstelling tot de Nexus One ondersteunt het geen 3G-banden in de VS, dus als je naar de VS reist, kun je EDGE niet gebruiken of zoeken naar wifi-hotspots. Het mist ook de spraak-naar-tekst-mogelijkheden van de Nexus One, inclusief de ruisonderdrukkende microfoon. Het bevat echter wel een FM-radio, iets wat de Nexus One mist.
De telefoon waar veel mensen de Desire mee zullen vergelijken, is natuurlijk de iPhone van Apple, die later dit jaar een update krijgt om multitasking toe te voegen, een functie die Android-telefoons al sinds het begin hebben. Qua bouwkwaliteit is de Desire niet zo aantrekkelijk als de iPhone; In tegenstelling tot de HTC Legend, met zijn aluminium behuizing, heeft de Desire een grotendeels plastic behuizing, en het batterijklepje voelt bijzonder dun aan.
Het mist ook het bijna edge-to-edge display van de iPhone. Er is een slanke zwarte rand rond het scherm en er is een kleine opening waar het de behuizing raakt en die na verloop van tijd stof en vuil kan verzamelen. De rubberen afwerking aan de achterkant van de behuizing zal na verloop van tijd ook zachtjes afwrijven. Er zit geen oleofobe coating op het 3,7-inch scherm, dus vette vingers zorgen voor lelijke vegen.
Dat wil niet zeggen dat de Desire niet aantrekkelijk is: hij heeft een lichte kin, een knipoog naar eerdere HTC-ontwerpen zoals de Hero, maar verder heeft hij soepel afgeronde randen waardoor hij comfortabel in je zak past. Die rubberen afwerking zorgt ervoor dat het veilig in de hand ligt, en het is praktisch de perfecte maat en gewicht, bijna identiek aan de iPhone.
Met een 1GHz Qualcomm Snapdragon-processor en 576 MB RAM, versnelt de Desire alles wat Android te bieden heeft, en je zult merken dat het enige knelpunt de snelheid van je internetverbinding is. Zelfs met meerdere apps geopend, is de Desire vloeiend en responsief.
HTC’s Sense-interface is een enorme verbetering ten opzichte van de standaard Android-interface. Het meest zichtbare verschil is de grote klok en weerwidget die standaard op het startscherm is geïnstalleerd (naast het tikken worden er veel andere functies weergegeven, zoals een stopwatch, wekker en timer). Het is echter de verzameling apps, widgets en slimme aanrakingen, zoals de mogelijkheid om te knijpen om uit te zoomen en al je startschermen te zien, die de Sense onderscheidt.
Sense’s People-app brengt al je contacten samen, verspreid over meerdere diensten zoals Google, Exchange, Facebook en Flickr, en vindt automatisch duplicaten en stelt je in staat ze samen te voegen; het is jammer dat het niet meer diensten integreert of Twitter-contacten toevoegt. De Friend Stream-app toont realtime updates van Facebook, Twitter en Flickr, terwijl je met de Footprints-app opmerkingen en afbeeldingen met geotags kunt plaatsen van plaatsen waar je bent geweest. Er is ook een speciale Twitter-app genaamd Peep en een verzameling slimme widgets voor je zeven startschermen, zoals de e-mailwidget waarmee je door een stapel e-mails kunt bladeren.
We vonden echter enkele ergernissen met Sense. Het meest berucht is het onvermogen van Sense-apps zoals Friend Stream om in liggende modus te werken, wat tekstinvoer een beetje frustrerender maakt. Tot overmaat van ramp gebruikt Sense zijn eigen toetsenbord en kopieer-plaksoftware, die inferieur is aan die van Android. Terwijl de Android-software duidelijke bedieningselementen gebruikt om je tekstselectie te slepen en een kleine vergroting weergeeft van het gebied dat je hebt geselecteerd, begint de tekstselectie van Sense vanaf de huidige cursorpositie, die niet gemakkelijk te identificeren is.
