Er zijn 33 letters in het Russisch en nog minder in het Engels – 26. Een toetsenbord op volledig formaat heeft meer dan honderd toetsen, wat voldoende is voor ons hele alfabet en vlotte tekstinvoer. Maar de Chinezen hebben niet zoveel geluk: hun taal is gebaseerd op andere principes. En er zijn meer dan 50 duizend hiërogliefen! Natuurlijk kun je dat nummer niet op het toetsenbord zetten, zelfs niet om 2-3 waarden aan elke knop toe te wijzen.
OVER HET ONDERWERP: Tecumseh’s Curse: de voorspelde dood van zeven Amerikaanse presidenten of toeval?
Het is ook onredelijk om het aantal knoppen te vergroten – het toetsenbord wordt zo groot dat het gewoon onhandig is om het te gebruiken. De Chinezen moesten een manier van schrijven bedenken om extremen te vermijden. Om dit te doen, werden enkele originele experimenten uitgevoerd. Dus hoe komen de Chinezen uiteindelijk op een computer aan het typen, gezien de schijnbaar onmogelijke taak?
Zoals we al zeiden, zijn er ongeveer 50 duizend karakters in de Chinese taal, hoewel de gemiddelde moedertaalspreker in het dagelijks leven veel minder variaties gebruikt. Wetenschappers besloten deze veronderstelling te gebruiken om een typemachine te maken. De eerste Chinese typemachine bevatte dus 2500 karakters, maar de set bevatte nog eens 5.700 vervangbare karakters, die zich in de onderste lade bevonden. Het dienblad was verdeeld in drie zones: een centrale voor de meest voorkomende en twee zijzones voor zeldzame hiërogliefen. Schrijven werd een ontmoedigende taak: ik moest een vergrootglas gebruiken om de gewenste hiëroglief te vinden.
Dit duurde lang, hierdoor was het mogelijk om slechts ongeveer 10 karakters per minuut in te voeren.
OVER HET ONDERWERP: Films die de Oscar wonnen voor de beste film van de 21e eeuw.
Lin Yutan en zijn typemachine
De beroemde Chinese wetenschapper en filosoof probeerde dit probleem op te lossen door een compacte elektromechanische typemachine te maken. Ze had slechts 64 sleutels, die elk niet één hiëroglief aanduiden, maar een bepaald deel ervan. De operator werd gevraagd om eerst een combinatie te maken die het gewenste symbool zou vormen. Het werd getoond op een klein scherm. Het bleef alleen om de juistheid van de invoer te bevestigen met een speciale sleutel.
Het oorspronkelijke idee leek een goede manier om het invoerprobleem op te lossen. De uitvinding sloeg echter nooit aan. Amerikaanse investeerders waren niet geïnteresseerd in de machine. De kosten van één exemplaar maakten me bang – 120 duizend dollar, en zelfs bij de presentatie kon het prototype geen geld verdienen. Maar het idee van Lin Yutang om hiërogliefen te verdelen in hun samenstellende delen – grafemen – bleek in de toekomst nuttig en nuttig te zijn.
OVER HET ONDERWERP: Een clip thuis veranderen: het waargebeurde verhaal van Kyle MacDonald.
Structurele invoermethode
Op moderne computers is dit precies de optie bij het invoeren van Chinese karakters. Hiërogliefen zijn, zoals Yutan suggereert, verdeeld in grafemen. Er zijn verschillende manieren om ze te groeperen, de meest populaire heet ubi zixing, wat zich vertaalt als “in vijf regels”. Op een normaal toetsenbord zijn er 5 hoofdfuncties, 25 van de meest gebruikte hiërogliefen en 208 grafemen. Er wordt gebruik gemaakt van het zoneringsprincipe. Er zijn verschillende grafemen in elke toets tegelijk, ze zijn georganiseerd volgens bepaalde kenmerken, inclusief externe gelijkenis. Om een samengestelde hiëroglief in te voeren, moet u maximaal 4 klikken maken. Met deze methode kan de professional 150 tekens per minuut typen in de snelle blindmodus.
OVER HET ONDERWERP: Buiksprekers (ventrologen), of hoe te spreken en zingen zonder je mond te openen (video).
Fonetisch invoerprincipe
Deze techniek maakt gebruik van gewone Latijnse letters om het hiërogliefenschrift te vormen. Maar slechts één geluid kan overeenkomen met verschillende varianten van symbolen, dus de handelaar zal ertussen moeten kiezen. Maar de voorspellende methode helpt om te raden welke hiëroglief zal worden ingevoerd. Het werk van het systeem doet enigszins denken aan de populaire en bekende T9.
Bijna de meest populaire fonetische invoermethode is pinyin. Op Windows-computers wordt een op deze techniek gebaseerd systeem geïnstalleerd. Het wordt ook gebruikt in het Pynyin-toetsenbord van Google. Hoewel de hiërogliefen uiteindelijk best goed gekozen zijn, is de schrijfsnelheid met de fonetische methode lager dan die van Ubi Zixing. Het is duidelijk dat 50 karakters per minuut niet genoeg is voor actief werken met tekst.
Dit zijn lang niet de enige tekstinvoersystemen, maar zelfs in China worden alternatieven nauwelijks gebruikt. Met de komst van tablets en smartphones in ons leven wint een nieuwe methode aan populariteit. Door de pen en het touchscreen kun je een karakter direct op het scherm schrijven, het systeem herkent de karakters snel. Er is ook een gecombineerde methode die de mogelijkheden van het structurele en fonetische omvat. Maar deze optie is ook ingewikkelder, omdat de operator zowel fonetiek als grafemen moet begrijpen. Ook zijn computers nog niet in staat om spraak- of handschriftinvoer volledig te herkennen. Zelfs kunstmatige intelligentie wordt echter gedwongen zich aan te passen aan de eigenaardigheid van de spraak van een bepaalde persoon. Uiteindelijk geeft de Chinese tekstprofessional de voorkeur aan de gestructureerde methode.
Zie ook:
