Apple heeft vorig jaar ultrabreedbandondersteuning aan de iPhone toegevoegd, maar legde niet echt uit waarom dat nodig was. Hoogstwaarschijnlijk is de implementatie in het grootste geheim uitgevoerd, want het volgende jaar verscheen deze technologie alleen in de Galaxy Note 20- en Note 20 Ultra-smartphones. Maar Google heeft besloten dat dit niet zal werken en dat het actiever moet worden geïmplementeerd op Android. Het blijft om uit te zoeken waarom je ultrabreedband nodig hebt, wat het kan en waarom je het niet in Rusland zou verwachten.
ultrabreedband Het is een ultrabreedbandcommunicatietechnologie op korte afstand. Het kan worden gebruikt voor gegevensoverdracht, geolocatie in besloten ruimtes, daarom wordt het GPS tegen minimumloon genoemd en andere taken. Het onderscheidt zich door een laag energieverbruik.
Volgens de inhoud van AOSP is Google van plan om Ultra Wideband te implementeren in Android 12, dat volgend jaar zal verschijnen. De missie van het bedrijf is om softwareondersteuning te bieden voor technologie die smartphonehardware van stroom zou voorzien. Daarom wil Google de last delen met de fabrikanten en voor hen het volledige softwareraamwerk ontwikkelen, inclusief de methoden en werkingsprincipes. De providers hoeven dus alleen hun smartphones te voorzien van de benodigde apparatuur en gaan verder, om te concurreren met Apple.
Wat ultrabreedband kan doen?
Ultra Wideband is in feite een zeer veelzijdige technologie die in een groot aantal verschillende scenario’s kan worden gebruikt:
Zoeken naar verloren apparaten; Gegevensoverdracht over korte afstanden; geolocatie; Maak een verbinding met externe accessoires; Passverificatie (als pas); Start de motor van de auto; Ontgrendel de sloten; Laat 5G werken.
Het is duidelijk dat dit niet de volledige lijst van ultrabreedbandmogelijkheden is, omdat het potentieel van de technologie nog niet volledig benut moet worden. Blijkbaar is dit de reden waarom Google eraan werkt het populair te maken voor smartphonefabrikanten om op grote schaal te brainstormen en het assortiment ultrabreedbandtoepassingen uit te breiden. Apple, dat als eerste deze technologie in zijn smartphones introduceerde, heeft er immers nog geen ander gebruik voor gevonden, behalve om de ontvangers van de gegevens te bepalen door AirDrop de zender naar de ontvanger te sturen.
Waarom ultrabreedband niet werkt in Rusland
Wat het ook is, maar in de nabije toekomst zullen Russische gebruikers niet alle voordelen van ultrabreedband alleen kunnen ervaren. Feit is dat de technologie in ons land verboden is vanwege de frequenties waarop ze werkt. Nu zijn deze frequenties eigendom van het ministerie van Defensie en aanverwante afdelingen, dus het is onmogelijk om ze op enigerlei wijze te ontwikkelen of te gebruiken voor civiele bedrijven, en nog meer voor buitenlandse. We waren trouwens de eersten die het in Rusland ontdekten. Als je geïnteresseerd bent, lees dan de details via deze link.
Eerlijk gezegd is er niets mis mee dat Google ultrabreedband bijna twee jaar uitstelt. Zelfs als we onze ogen sluiten voor het feit dat deze technologie niet beschikbaar is in Rusland, is het duidelijk dat de reikwijdte van de toepassing ervan vandaag nog steeds zeer beperkt is. Uiteindelijk heeft zelfs Apple geen haast om op de een of andere manier Ultra Wideband te ontwikkelen, ofwel omdat het niet weet hoe het het moet aanpakken, of omdat het veel tijd kost om aan nieuwe scenario’s te werken. Daarom zal volgend jaar de release van Ultra Wideband op Android plaatsvinden. Jij en ik hebben immers helemaal geen nutteloze technologieën nodig. Het is niet?
