Keuze is altijd geweldig. Sinds het concept van subvlaggen verscheen en budget-smartphones werden verdeeld in mid-budget, budget en ultra-budget, is het leven veel interessanter geworden. Nu hebben consumenten de mogelijkheid om een apparaat te kiezen op basis van hun smaak en financiën, zonder iets op te offeren. Wil je een cameratelefoon? Jij naar Xiaomi. Heeft u een betaalbare smartphone nodig met vlaggenschipfuncties? Voor zo’n eer. Vraagt de ziel om iets geavanceerds dat nog lang relevant zal blijven? Vraag Samsung. Maar vind je niet dat er te veel smartphones zijn? Maar alles is net begonnen.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb graag een keuze, maak je geen zorgen: koop nu een smartphone, maar in termijnen, of betaal contant, maar later, als het benodigde bedrag is gestort. Maar een paar jaar geleden was alles nog zoiets, want de markt was letterlijk zwart-wit, want bijna 100% bestond uit vlaggenschepen en budgetmodellen. De snelheid waarmee veel fabrikanten tegenwoordig nieuwe smartphones lanceren, maakt me echter echt bang en ik zou willen dat ze een beetje terughoudend waren.
Waarom heb je zoveel smartphones nodig?
Mijn klacht is dat veel merken enorm zijn gegroeid. Laat me uitleggen met Samsung als voorbeeld. Voorheen had het Koreaanse bedrijf twee vlaggenschiplijnen, waarvan de releases vijf tot zes maanden uit elkaar lagen, en ze bestonden zelf uit één smartphone. Vervolgens werd de Galaxy S-lijn uitgebreid en aangevuld met een ander model dat een grotere schermdiagonaal had (we houden geen rekening met de Galaxy S6 en S7 met hun Edge-aanpassingen). Logisch, want gebruikers kregen de keuze: een grote of kleine smartphone. Vorig jaar ging Samsung verder en lanceerde niet alleen de Galaxy S10, maar ook de Galaxy S10e, Galaxy S10+ en Galaxy S10 5G. Hier ging het allemaal mis.
Nee, nogmaals, de uitbreiding van de lijn leek vrij logisch, omdat er twee nieuwe smartphones (S10e en S10 5G) nodig waren om de lege niches van voorwaardelijk betaalbare vlaggenschepen en geavanceerde apparaten te vullen met ondersteuning voor netwerken van de vijfde generatie, en de Galaxy S10 + past vrij goed in het eerder gevormde segment van phablets. Maar na drie aanpassingen is het originele model volledig vervaagd. Bedenk zelf, wie heeft het in het algemeen nodig, als er apparaten te koop zijn die in alles beter zijn dan zij? De Galaxy S10e bleek aanmerkelijk goedkoper, de Galaxy S10+ was groter en de Galaxy S10 5G was triviaal functioneler. Het blijkt dat de simpele Galaxy S10 verlaten had kunnen worden en dat niemand het zou hebben opgemerkt.
Hoe moderne smartphones te begrijpen?
Dit probleem houdt echter niet alleen Samsung bezig, ondanks dat de omvang van de ramp nog niet zo ernstig is als bijvoorbeeld de Chinezen. Neem Xiaomi, Vivo, Huawei of iemand anders mee en verken hun assortiment. Ik garandeer je dat je in het beste geval verschillende smartphones zult vinden die qua functies en prijs overeenkomen, en in het slechtste geval zul je ze niet eens kunnen achterhalen, er zijn er veel. Voor dezelfde Huawei kun je 3-5 paar van dergelijke apparaten tellen, zelfs zonder inspanning, en dan als je alleen de nieuwste innovaties analyseert. Als je wat dieper in het verleden duikt, kun je de tel kwijtraken.
Waarom hebben fabrikanten het nodig? Iemand zal zeggen dat ze op deze manier proberen alle marktniches tegelijk te bezetten en gebruikers de mogelijkheid te geven om precies de smartphone te kiezen die ze willen. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit iemand heb gezien die met vast vertrouwen naar de winkel ging om de Honor 20 te zoeken, en niet de Nova 5T (spoiler: dit is dezelfde smartphone met verschillende namen). Het kwam op het punt dat de fabrikanten zelf niet langer genoeg namen hebben om hun smartphones op de een of andere manier een naam te geven, om nog maar te zwijgen van de hardware. Als gevolg hiervan werden niet alleen cijfers gebruikt voor naamgeving, maar ook vergelijkende graden, extra letters, tekens zoals Pro of Neo. Maar er is geen echt verschil tussen hen. Ben je zelf niet grappig?
