durian. In de Zuidoost-Aziatische regio is het een gerespecteerde vrucht waar de hele Aziatische gemeenschap van geniet. Voor velen in het Westen is het een vrucht die wijlen Anthony Bourdain ooit als heerlijk beschreef, maar het ruikt naar ‘vla eten in een gootsteen’. Voor een wetenschapper hebben de stekelige vrucht en het gevaarlijke geïmproviseerde organische wapen echter nog een ander doel: snelle elektrische lading.
ADVERTENTIE
De man in kwestie die de ontdekking deed, is Vincent G. Gomes, een universitair hoofddocent aan de Universiteit van Sydney, die onlangs zijn werk ook publiceerde in de uitgave van de Journal of Energy Storage van deze maand. Het is duidelijk dat het proces meer finesse vereist dan simpelweg een stuk van het plakkerige, stinkende vruchtvlees in een batterij te proppen. In plaats daarvan ontdekte Gomes dat hij en zijn team in staat zijn om de ingewanden van de durian te nemen, ze te synthetiseren en om te zetten in supercondensatoren. In staat om grote hoeveelheden energie op te slaan.
Wat betreft de reden waarom hij voor durian koos, schrijft Gomes zijn fruitkeuze toe aan de natuurlijke “buitengewone oplossing” voor energieopslag. Hij zegt dat de structurele precisie van de natuurlijke biomassa van de durian “een uitzonderlijke hulpbron vormt als sjabloon voor de synthese van op koolstof gebaseerde materialen.”
(Bron afbeelding: Getty Images via Popular Mechanics).“Vezelachtige en vlezige delen van organisch afval met een goede mechanische stabiliteit werden beschouwd als mogelijke voorlopers in vergelijking met harde en dichte. Afvalvruchtkernen van durian en jackfruit werden geselecteerd als kandidaten op basis van hun structuur en hun vooruitzicht op doping met intrinsieke stikstof”, schreef Gomes in zijn paper.
Gomes’ keuze voor energieopslag is ook een teken des tijds, want het is milieuvriendelijk; De wereld is langzaam maar zeker begonnen met de overgang van het gebruik van de huidige lithium-ion (Li-ion) batterijen naar deze nieuwe supercondensatoren. Een belangrijke reden is dat supercondensatoren, in tegenstelling tot lithium-ionbatterijen, grotere metalen platen aan de binnenkant hebben en geen giftige metalen bevatten. Evenals de laatste. Ook kunnen supercondensatoren, en condensatoren in het algemeen, oneindig worden opgeladen, ook al is de eerste ontworpen om meer energie op te slaan dan de laatste.
(Bron afbeelding: Getty Images via Popular Mechanics).Het spreekt natuurlijk voor zich dat het synthetiseren van energie uit goedkoop organisch afval zoals durian niet alleen goedkoop is. Het is ook goed voor het milieu, want technisch gaat er niets verloren.
(Bron: Popular Mechanics // Afbeelding: Jakarta Post)
