Atomic Floyd SuperDarts Titanium + Beoordeling op afstand

Zoals de naam al doet vermoeden, zijn de Atomic Floyd SuperDarts Titanium + Remote bijna volledig gemaakt van metaal, waardoor ze een echt lichte en robuuste in-ear hoofdtelefoon zijn. Elk oortje is gecoat in titaniumzilver, met een slangenhuidachtige textuur die een leuke afwisseling is van de norm.

Elke oordop weegt slechts 2,8 g, ondanks het ruime gebruik van metalen, dus ze wegen je nauwelijks. De oorschelpen zijn kogelvormig en de bedrading komt er recht uit in plaats van in een L-vormige hoek zoals bij de meeste oortelefoons.

We vonden dit problematisch, omdat het niet alleen betekende dat de oorschelpen en kabels aanzienlijk uit onze oren staken, maar ook dat de kabel naar beneden en weg van onze oren werd getrokken. De behuizing van de oortelefoons rust op geen enkele manier op het buitenoor, wat betekent dat er geen natuurlijke verankering is afgezien van de ingebrachte siliconen tips. Dit betekende dat er een constante paranoia was dat de oordopjes eruit zouden vallen, en dat we ze veel te vaak zouden moeten bijstellen als we ze de hele dag door zouden gebruiken.

Voortdurend zorgen maken over een dure koptelefoon die uit je oren valt, op de grond valt en meteen het risico loopt erop te gaan staan, doet afbreuk aan je plezier. Voor degenen die om zulke dingen geven, vinden we hun uiterlijk ook onaantrekkelijk tijdens het dragen.

De manier waarop ze recht uit je oren steken, betekent dat een stevige pasvorm nog belangrijker is om ze in je gehoorgang te verankeren. Je ontvangt minimaal vier siliconen tips van verschillende grootte, evenals een paar Comply-schuimtips, dus Atomic Floyd heeft niet beknibbeld op accessoires. Een siliconen draagtas is ook inbegrepen, samen met een 6,3 mm DJ-stekkeradapter en luchtvaartadapter – een handige toevoeging voor constante reizigers.

De kabel is versterkt met Kevlar, wat de robuustheid verhoogt, en eindigt in een rechte 3,5 mm plug die dezelfde titanium mantel heeft als de hoofdtelefoon. Het snoer is bedekt met een knoopbestendige, getextureerde stof totdat het eindigt bij het Y-vormige snoer dat naar de oortelefoons leidt. Hier gebruikt de kabel een meer conventionele rubberen coating, maar we hadden liever hetzelfde materiaal gezien als de hoofdbedrading. Hoewel we tijdens onze tests geen problemen hebben ondervonden, voelde de met rubber beklede kabel gevoeliger aan voor rafelen of beschadiging.

De linker oortelefoonkabel bevat een afstandsbediening met volume- en afspeelknoppen. De knoppen zijn relatief onopvallend, maar we hadden geen problemen om ze te gebruiken. Ze zijn geribbeld, zodat het gemakkelijk is om de afspeel-/pauzeknop te herkennen aan de volumeknoppen.

De SuperDarts gebruiken twee luidsprekerdrivers in elke oorschelp; een dynamische driver van 9 mm en een gebalanceerde armatuurdriver. Deze zorgen voor een brede frequentierespons van 5-25.000 Hz, dus diepe bas en hoge hoge tonen. De geluidsproductie was zo gedetailleerd als verwacht.

Luisterend naar een nummer als Stevie Wonder’s Another Star, was het gemakkelijk om de percussie te onderscheiden en de zang was mooi gescheiden. Bas was strak, maar zorgde er af en toe voor dat het totaalgeluid iets te warm werd naar onze smaak. Verwarrend genoeg waren de hoge tonen ook af en toe een beetje helder en krassend, zoals tijdens Dusty Blue van Charles Bradley.

Voor de prijs hadden we een iets betere algehele geluidskwaliteit verwacht. De SuperDarts klinken zeker niet slecht, ze zijn zelfs best goed, maar voor deze prijs betreed je het terrein van een aantal geweldige in-ear monitors zoals Shure. We vonden de geluidskwaliteit van de SuperDarts slechts een fractie beter dan die van de Shure SE315, die aanzienlijk goedkoper is.

Wat de SuperDarts echt teleurstelde, is de manier waarop ze worden gebruikt. Er is constant het gevoel dat de koptelefoon op het punt staat uit je oren te vallen, wat helaas afbreuk doet aan je muzikale genot.