Na alle fanfare en controverse is Apple Music nu drie maanden bij ons, wat een belangrijke mijlpaal is en een die Apple in de gaten zal houden. Waarom wil je dat weten? Omdat Apple Music beschikbaar was als een gratis proefperiode van drie maanden voor alle houders van een Apple ID-account en nu moeten die proefabonnees de belangrijke beslissing nemen om afstand te doen van contant geld voor de streamingdienst van Apple. Je hebt ook geen nieuwe iPhone 6s nodig om het uit te proberen: elke iPhone of iPad met de nieuwste versie van iOS heeft er toegang toe. Deze recensie zal zich richten op het betaalde aspect van Apple Music, aangezien de gratis optie je in feite degradeert naar het luisteren naar radiostations met beperkte skips.
Vind de beste streaming muziekservice voor jou met onze gids voor alle grote spelers
Apple Music-instellingen
De eerste stap in je ontdekkingsreis naar muziek (ook wel ‘aanmelden’ genoemd) is Apple Music laten weten wat je muzieksmaak is. Dit gebeurt in de vorm van het selecteren van gekleurde bubbels, eerst om aan te geven van welke genres je houdt, en vervolgens het selecteren van individuele artiesten.
Je kunt maximaal twee keer op elke bubbel tikken om een zeer sterke voorkeur aan te geven, of tikken en vasthouden om aan te geven dat je liever je oren afsnijdt dan naar de Spice Girls te luisteren. Op het artiestenselectiescherm kun je op de knop ‘Meer artiesten’ drukken om meer bubbels te laten verschijnen om je smaak beter aan te passen en het hele proces is mooi geanimeerd. Het is een redelijk intuïtieve manier om aan de slag te gaan, maar de kracht van Apple Music ligt in de manier waarop het leert op basis van je luistergeschiedenis. Zodra alles is ingesteld, wordt u naar de hoofdinterface van Apple Music geleid.
Koppel
De algemene gebruikersinterface is in wezen onderverdeeld in zes tabbladen onderaan met een algemene zoekoptie in de rechterbovenhoek om het gemakkelijk te maken om snel artiesten of nummers overal te vinden. De onderste tabbladen zijn Voor jou, Nieuw, Radio, Verbinden, Afspeellijsten en Mijn muziek.
Eén ding is meteen duidelijk met de Apple Music-interface en dat is dat wit overal de voorkeur geniet. Dit staat in schril contrast met Spotify, de grootste concurrent van Apple Music, die de voorkeur geeft aan een groen en wit-op-zwart kleurenschema, evenals andere diensten zoals Deezer die ook een benadering met meer contrast gebruiken.
Het roze en zwart-op-wit van Apple ziet er zeker schoon en subjectief aantrekkelijk uit, maar het is ook veel moeilijker te lezen dan de contrastrijke interface van Spotify. Dit is vooral het geval bij buitenzonlicht. De Apple Music-app leent zich zeker beter voor het kleinere scherm van de iPhone dan dat van een iPad.
Er zijn andere mooie ontwerpen, zoals het veranderen van de achtergrondkleur op de artiest- of albumpagina’s zodat deze over het algemeen overeenkomt met de omslag en je krijgt een mooie artiestenbio. Het Now Playing-scherm verandert op dezelfde manier van kleur om overeen te komen met de albumhoes.
Maar dan worden andere interface-elementen bekrast. Sommige pictogrammen zijn klein, vooral op iPad, wat betekent dat je vaak op pauze drukt in plaats van op het tabblad ‘Voor jou’. Apple Music presteert ook slecht op oudere hardware. Het is bijvoorbeeld traag en traag op een iPad van de tweede generatie. Een eenvoudige muziek-app mag niet achterblijven, zelfs niet op oudere hardware. Er is ook een gebrek aan samenhang tussen verschillende delen van de app, waarbij sommige extreem rommelig lijken en andere versleten.
Voor jou (en de ontdekking van muziek)
Op het tabblad Voor jou geeft Apple je muziekaanbevelingen, of het nu gaat om artiesten, albums of afspeellijsten, op basis van de keuzes die je hebt gemaakt tijdens het instellen en je luistergeschiedenis. Ik heb een sterke voorkeur voor hiphop aangegeven, daarom krijg ik vaak playlists op basis van een thema uit ‘Behind the Boards’, waarbij je playlists krijgt op basis van populaire producers.
Voor de lancering deed Apple gedurfde beweringen over hoe muziekselectie werd afgehandeld door echte mensen en niet door geautomatiseerde algoritmen. Je krijgt hiervan een indicatie via afspeellijsten die zijn gemaakt door verschillende Apple Music-genrespecialisten. ‘Apple Music Hip-Hop’ komt vaak voor bij mij. Je krijgt ook een aantal interessante niche-afspeellijsten zoals ‘Kanye West: Songs About Women’ waaruit blijkt dat er een persoonlijk tintje is en je krijgt ook goede beschrijvingen.
Na verloop van tijd heb ik de aanbevelingen zien verbeteren, maar het voelt nog steeds vrij beperkt en zeker niet beter dan Spotify, hoewel de laatste het voordeel heeft dat ik veel meer tijd heb om mijn luistergeschiedenis te leren. Toch lijken de door mensen samengestelde afspeellijsten geen grote hit zoals ik had gedacht. Je krijgt nog steeds mainstream-aanbevelingen en dezelfde oude populaire nummers verschijnen op verschillende afspeellijsten.
Nieuw
Het nieuwe gedeelte spreekt voor zich. Je vindt hier nieuwe albums en afspeellijsten en het is een gemakkelijke manier om op de hoogte te blijven van nieuwe releases. Bovenin het scherm kun je filteren op verschillende genres, wat prettig is als je je wilt verdiepen in een genre waar je tijdens het instellen misschien geen sterke voorkeur voor hebt aangegeven.
De focus van de nieuwe inhoud is erg mainstream. Als je een meer specifieke smaak hebt, komen de aanbevelingen mogelijk niet overeen met je voorkeur voor Inuit Eskimo-muziek gecomponeerd op de karkassen van dode yaks. Ik vind de presentatie ook wat rommelig. Er zijn horizontale carrousels, geneste lijsten en rasters, allemaal samengevoegd tot één lange verticale lijst.
