De ongekende stijl en eenvoud van de lijnen maakten de verpakking van Apple-apparaten herkenbaarder en tegelijkertijd unieke accessoires, zonder welke de producten van het bedrijf anders zouden zijn waargenomen. Fotograaf Johann Clausen liet ons zien hoe eenvoudig dingen kunnen worden bekeken, waarbij de essentie op zijn kop wordt gezet.
Wit karton, minimalistisch design en mooi verpakkingsdesign – dit zijn we gewend als we gewone koptelefoons of smartphones kopen. Apple richt zich daar niet op, maar het lijkt erop dat het ontwerpen van dezelfde verpakking dezelfde inspanning vereist als het ontwikkelen van een nieuw ontwerp voor AirPods.
Daarom werd een nieuw persoonlijk project van de fotograaf gewijd aan het verpakken van elementen, dat per ongeluk in de studio werd geboren. Johann vestigde de aandacht op de binnenkant van zijn AirPods-verpakking en begon ermee te experimenteren voor de camera.
In de eigen woorden van de fotograaf: “Dit zijn goed ontworpen en geassembleerde witte kartonnen objecten, met een ontwerp dat tegengesteld is aan dat van de apparaten erin.”
Bevrijd van hun primaire functie van ondersteuning en bescherming, gaan de verpakkingselementen een eigen leven leiden, los van het hoofdapparaat. “Je ziet het meestal over het hoofd als je je op een nieuw product richt”, zegt Clausen. De fotograaf deelde zijn unieke en gedurfde ideeën al met bedrijven als BMW, Cartier, Hermes en Wallpaper.
In specifieke gevallen zijn de verpakkingen van Apple-producten niet alleen items die uiteindelijk worden weggegooid, maar objecten, aangezien je iets kunt zien dat niet voor de hand ligt. Volgens de fotograaf is zijn verbeelding in staat om zulke bekende lijnen in een heel ander licht en vanuit een andere hoek te presenteren en als abstract te presenteren.
Voor het maken van een serie beelden maakte Clausen in samenwerking met art director Martin Golombek gebruik van een Live Camera of View Camera en een digitale sensor. De fotograaf gebruikte deze combinatie van apparaten om gedetailleerde oppervlaktestructuren vast te leggen zonder vervorming. Op zijn beurt werd zachte studioverlichting gebruikt om de grijswaarden in de uiteindelijke foto naar voren te brengen, wat de volumetrische vorm van de objecten met succes benadrukte, maar tegelijkertijd het effect van transparantie behield.
Het filmproces werd voor Clausen, zoals hij zei, bijna meditatief: “We werden omringd door verschillende witte objecten en na een tijdje stopten we met nadenken over hun grootte en schaal, wat plaats maakte voor het gevoel architectonische objecten te filmen.”
