Een goede horrorvideogame kan een ongelooflijk ontroerende ervaring zijn. Het feit dat ze interactief zijn, in plaats van passief zoals een film, betekent dat de angst die de ontwikkelaars proberen over te brengen veel persoonlijker aanvoelt. Jij bent de hoofdpersoon die door de gang wordt achtervolgd. Jij bent het machteloze onderwerp van de blik van een angstaanjagend monster. En het is heel gemakkelijk om je te laten meeslepen door angst en opwinding wanneer alles met je gebeurt.
Er is ook geen beter moment om een eng spel te spelen dan op Halloween. Spooky Season heeft deze aangeboren kracht om iets enigszins griezeligs volledig en volkomen angstaanjagend te laten voelen. Om dat te vieren heb ik een lijst samengesteld met games die de moeite waard zijn om te spelen in de aanloop naar 31 oktober.
buitenaardse isolatie
Alien Isolation is niet alleen een van de beste horrortitels aller tijden, maar het is ook een van de beste pure game-ervaringen van de laatste generatie. Je speelt als Amanda, de dochter van Ellen Ripley, en moet een verlaten ruimtestation verkennen. Nou, ik zeg woestijn. In werkelijkheid zijn er een paar vijandige mensen om tegen te vechten en tientallen boze androïden om te slim af te zijn. Oh, en de kleine kwestie van een xenomorf om mee om te gaan.
Van begin tot eind heeft dit sublieme spel een overweldigend gevoel van eenzaamheid en hulpeloosheid perfect vastgelegd. Je bent geen onstuitbare moordmachine. Een kamer binnenlopen en een volledige pistoolclip opnemen, eindigt altijd in je dood. De enige manier om vooruitgang te boeken is door je te verstoppen in kluisjes of onder tafels, dan te proberen afleiding te creëren en je aanvallers te besluipen. Het is een echt kat-en-muisspel en voor één keer ben jij de muis.
Systeemclash 2
Als je het niet leuk vindt om in een locker in je broek te plassen terwijl je hoopt dat een alien geen eieren op je legt, is het idee om bevelen van een kwaadaardige AI op te volgen misschien meer iets voor jou? System Shock 2 is een verbluffend voorbeeld van de creativiteit die de late jaren ’90 definieerde, en het is een misdaad dat het nooit meer aandacht heeft gekregen. Het combineert ARPG-mechanica met survival-horror-elementen om een gevoel van geweldige spanning te creëren dat van begin tot eind loopt.
Brute vijanden, verslechterende wapens en een uitzonderlijke geluidsrichting zijn allemaal toegevoegd aan de wereld die Looking Glass Games probeerde te creëren, waardoor het griezelig is zonder af te dalen in overmatig gebruikte horror-tropes. Het open upgradesysteem is ook bijna perfect. Het stelde je in staat je karakter te ontwikkelen zoals je wilde, terwijl je je afvroeg of je de juiste keuze had gemaakt.
Was close combat echt de juiste keuze? Of had ik meer punten in paranormale krachten moeten stoppen? En dat is alles zonder SHODAN te noemen, de angstaanjagende AI waar zelfs GLaDOS zich zorgen over zou maken, is een beetje te vijandig. Prey, Dead Space en natuurlijk Bioshock beïnvloeden, als je van een van die titels houdt, ben je het aan jezelf verplicht om System Shock 2 eens te proberen.
het kwaad van binnen
The Evil Within werd geregisseerd door Shinji Mikami, een horrorgenie in videogames. Hij was de regisseur van Resident Evil 1, 3 en 4 en bracht de ondergewaardeerde Dino Crisis-serie tot leven. Met dat soort stamboom is het geen wonder dat deze game een aantal van de meest gruwelijke beelden heeft die je je kunt voorstellen, evenals een lawine van belachelijk spannende tussenfilmpjes om doorheen te gaan.
Je vecht- of vluchtinstincten worden tot het uiterste gedreven terwijl je vecht tegen hyperagressieve zombies, wilde monsters met meerdere ledematen, onzichtbare vijanden en nog veel meer. Als het niet gaat om het gooien van snelle achtervolgingssequenties op jouw manier, geniet The Evil Within van schrijnende scenario’s waarin de enige manier om te overleven is om rond te sluipen en te hopen dat je niet wordt opgemerkt. Op zoek naar een echte uitdaging? Probeer de AKUMU-modus in één klap te spelen. Geef me niet de schuld als je notitieblok kapot gaat.
Fatal Frame II: Crimson Butterfly
Fatal Frame is om vele redenen een culthit. Hij dook in de Japanse horrorelementen om een gedefinieerde persoonlijkheid te creëren waar films als The Ring trots op zouden zijn. Dit specifieke item in de serie, met als ondertitel Crimson Butterfly, ziet een paar jonge zussen een spookstad diep in het bos verkennen. Dan weet je dat het eng gaat worden.
De Camera Obscura is je enige wapen, en het is de manier waarop het wordt gebruikt dat deze titel echt een ervaring maakt als geen ander. De enige manier om de geesten te beschadigen en te verslaan, is door je vizier dicht bij het gezicht van je personage te houden.
Als u dit doet, wordt uw beweging echter aanzienlijk verminderd en verandert uw perspectief van de derde persoon naar de eerste persoon. Deze fantastische risico/beloning-monteur leidt tot talloze hartverscheurende momenten waarop je ontmoetingen met geesten nauwelijks overleeft. Het is jammer dat deze serie niet meer is gezien sinds de 2015 Wii U-release Fatal Frame: Maiden of Black Water, want het is rijp voor angst.
Doki Doki Literatuurclub!
Platformen: Windows, Linux, MacOS
Ik ben hier niet echt aan het trollen. Onder het schattige artwork en ontwerp van de visuele roman ligt een echt agressieve gameplay die ingaat op surrealisme, metafictie en vele concepten die enorm van invloed zijn. Het gaat niet om schokken. Dit is meer cerebraal. Het gaat erom dat je je afvraagt waar je precies mee speelt. Te veel over hem praten zou enkele van zijn slimmere concepten onthullen, maar wees gerust, hij zal er dagen over nadenken.
Dit is een echt zware titel die een aantal verrassend unieke dingen doet om onder je huid te kruipen. De rest van deze lijst kan spelen met klassieke horrorconcepten. Kwade AI, buitenaardse wezens, geesten. DDLC heeft dat allemaal niet nodig. Het zou me niet verbazen als je dit spel in het verleden hebt gemeden vanwege zijn uiterlijk. Als dit iets is dat je hebt gedaan, is het misschien de moeite waard om het een tweede kans te geven.
Eerlijk gezegd was het moeilijkste deel van het schrijven van deze lijst het beperken tot slechts vijf onderscheidende games die om verschillende redenen aandacht verdienen. Ik wilde ook Guillermo del Toro en Hideo Kojima’s PT opnemen… Toch moest ik het verlaten omdat a) het geen complete game is en b) tenzij je bereid bent alles uit de kast te halen, het nu bijna onmogelijk is om te downloaden .
Vier van deze titels zijn ook gemakkelijk te vinden, dus er is geen echte reden om een of twee titels te vermijden, de lichten uit te doen en een hele nacht door te brengen om te kijken wat ze te bieden hebben.
Heb je ideeën over deze lijst? Hebben we iets gemist? Laat het ons hieronder weten in de comments of neem de discussie mee naar onze Twitter of Facebook.
Aanbevelingen van de redactie:
